16
Hot
109
Views
Introduction
"คุณเดวิส อยู่ที่นี่ก่อน ฉันต้องการคุยเรื่องเกรดของคุณ" เขาพูดพร้อมกับมองตาฉันที่จ้องกลับไปอย่างไม่พอใจ
"ขอโทษนะคะ เพื่อนของฉัน เจมส์ รออยู่ ฉันต้องไปแล้ว" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มหวานและเน้นคำว่า "เพื่อน" อย่างชัดเจน และฉันเห็นว่าเขากัดฟันแน่น เธอต้องการใช้เวลากับเขา และมันทำให้ฉันอิจฉามากขึ้น ฉันเดินออกจากห้องทำงานของเขาอย่างรวดเร็วขณะที่รู้สึกถึงสายตาร้อนแรงของเขาที่จ้องมอง ฉันเริ่มวิ่ง น้ำตาเริ่มจะไหลออกมา ก่อนที่ฉันจะถึงทางออก มือของฉันถูกจับและฉันถูกดันไปติดกับผนัง
"ปล่อยฉันนะ เดี๋ยวมีคนเห็น" ฉันพูดขณะที่เขากดร่างแข็งแรงของเขาเข้ามาใกล้ ฉันพยายามผลักเขาด้วยมือ แต่เขากลับจับมือฉันไว้ทั้งสองข้างที่ข้างหัว
"ฉันไม่สน" เขาพูดพร้อมกับกดร่างของเขาเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น ทำให้การเคลื่อนไหวของฉันหยุดลง เขาฝังหน้าลงที่คอของฉันอย่างเป็นเจ้าของ
"ปล่อยฉันไปแล้วไปใช้เวลากับคุณฮานส์เถอะ" ฉันพูดด้วยความโกรธและอิจฉาอย่างแท้จริงขณะที่มองตาสีอำพันของเขาที่เขาหันหน้ามามองฉัน เขายิ้มเยาะรู้ว่าฉันกำลังเดือดดาลจากข้างใน
"เธอจะไปไหนกับเจมส์ไม่ได้" เขาพูดด้วยความโกรธที่ลุกโชน ไม่สนใจคำพูดของฉัน ทำให้ฉันมองเขาด้วยความไม่พอใจ
"อาจารย์ ปล่อยฉัน มันไม่เหมาะสมที่คุณจะห้ามฉันไม่ให้เจอเพื่อน คุณไม่มีสิทธิ์ในตัวฉัน" ฉันพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย และเขากัดฟันแน่นยิ่งขึ้น
"อาจารย์ไม่มีสิทธิ์ แต่ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอในฐานะสามีของเธอ เจ้าสาวน้อยของฉัน" เขาพูดพร้อมกับยิ้มเยาะ
ใช่ คุณได้ยินถูกแล้ว ฉันแต่งงานกับอาจารย์คณิตศาสตร์ของฉัน
"ขอโทษนะคะ เพื่อนของฉัน เจมส์ รออยู่ ฉันต้องไปแล้ว" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มหวานและเน้นคำว่า "เพื่อน" อย่างชัดเจน และฉันเห็นว่าเขากัดฟันแน่น เธอต้องการใช้เวลากับเขา และมันทำให้ฉันอิจฉามากขึ้น ฉันเดินออกจากห้องทำงานของเขาอย่างรวดเร็วขณะที่รู้สึกถึงสายตาร้อนแรงของเขาที่จ้องมอง ฉันเริ่มวิ่ง น้ำตาเริ่มจะไหลออกมา ก่อนที่ฉันจะถึงทางออก มือของฉันถูกจับและฉันถูกดันไปติดกับผนัง
"ปล่อยฉันนะ เดี๋ยวมีคนเห็น" ฉันพูดขณะที่เขากดร่างแข็งแรงของเขาเข้ามาใกล้ ฉันพยายามผลักเขาด้วยมือ แต่เขากลับจับมือฉันไว้ทั้งสองข้างที่ข้างหัว
"ฉันไม่สน" เขาพูดพร้อมกับกดร่างของเขาเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น ทำให้การเคลื่อนไหวของฉันหยุดลง เขาฝังหน้าลงที่คอของฉันอย่างเป็นเจ้าของ
"ปล่อยฉันไปแล้วไปใช้เวลากับคุณฮานส์เถอะ" ฉันพูดด้วยความโกรธและอิจฉาอย่างแท้จริงขณะที่มองตาสีอำพันของเขาที่เขาหันหน้ามามองฉัน เขายิ้มเยาะรู้ว่าฉันกำลังเดือดดาลจากข้างใน
"เธอจะไปไหนกับเจมส์ไม่ได้" เขาพูดด้วยความโกรธที่ลุกโชน ไม่สนใจคำพูดของฉัน ทำให้ฉันมองเขาด้วยความไม่พอใจ
"อาจารย์ ปล่อยฉัน มันไม่เหมาะสมที่คุณจะห้ามฉันไม่ให้เจอเพื่อน คุณไม่มีสิทธิ์ในตัวฉัน" ฉันพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย และเขากัดฟันแน่นยิ่งขึ้น
"อาจารย์ไม่มีสิทธิ์ แต่ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอในฐานะสามีของเธอ เจ้าสาวน้อยของฉัน" เขาพูดพร้อมกับยิ้มเยาะ
ใช่ คุณได้ยินถูกแล้ว ฉันแต่งงานกับอาจารย์คณิตศาสตร์ของฉัน
READ MORE
About Author
Latest Chapters
Comments
No comments yet.