Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 115

"เจมส์"

เสียงกระซิบแผ่วเบาหลุดจากปากของเขาเมื่อฉันเจอเขายืนอยู่ที่ประตูด้วยใบหน้าตกตะลึง ดวงตาสีน้ำตาลของเขากวาดมองจากฉันไปยังเอเซลที่ยังคงยืนอยู่ใกล้ฉันมาก เขาไม่ได้พยายามจะขยับเข้ามาใกล้พวกเราเลย ตรงกันข้าม เขามองกลับไปยังเอเซลด้วยนัยน์ตาสีอำพันที่ไม่ไหวติง เอเซลไม่มีสีหน้าใด ๆ และเจมส์ก็เช่นกัน ...