Rechercheur
Ryan
Ik reed de oprit af en ging richting het zuiden. Ik had een oppepper nodig. Ik dacht aan mijn nacht met mijn vrouw. Vanavond zal ik beter mijn best doen, ze zal me sowieso iets verschuldigd zijn omdat ik haar heb laten gaan naar die film zonder mij. Ze kwam er makkelijk vanaf, maar ze huilt altijd. Soms schreeuwt ze zelfs en zegt dat ik haar pijn doe. Smeekt me om te stoppen. Het maakt me alleen maar meer zin om harder in haar te rammen. Ze hoort bij mij. Die spleet is van mij, ik neuk haar hoe ik wil. De meeste mensen in deze stad respecteren mijn autoriteit. Behalve mijn vrouw. Zij wordt ervoor gestraft. Dan is er nog de broederschap bende. Een stel waardeloze criminelen, ik schiet ze allemaal neer als het moet. Ik kan het gemakkelijk rechtvaardigen. De kapitein stelde de laatste keer niet eens echt vragen. Die oude dwaas denkt dat ik over water kan lopen. Alsof ik Batman ben, hier om de stad te redden. Ik nam de baan als detective om meer geld te verdienen. Ik had nooit gedacht aan de vrijheid die het me zou geven. Nu ben ik een koning. Ik moest mijn informant Darrell vinden in het zuiden. Hij was een dealer die ik had gepakt vlak na mijn promotie. Ik had sinds de universiteit geen drugs meer aangeraakt. Ik had toen wat problemen gehad met drugs. Ook had ik een paar aanklachten voor mishandeling. Ze stopten me in een afkickkliniek. Toen betaalden ze voor mijn universiteit. Dat is waar ik mijn Sandy ontmoette. Ze was altijd voorbestemd om van mij te zijn. Ik wist dat ze op zoek was naar een prins. Naar een soort held. Hetzelfde type man als haar vader. Ik probeerde een tijdje dat soort man te zijn. Ik kon het niet. Ik werd moe van het vechten tegen wie ik was. Ik misleidde haar, in het begin, zoals ik iedereen misleid. Ik denk niet dat ik van haar hield. Ik denk niet dat ik van iemand kan houden. Toen ik in de afkickkliniek zat, zag ik ook een psychiater. Hij vertelde me dat ik een narcistische seksuele sadist was met psychopathische neigingen. Een heleboel woorden voor gestoord in mijn hoofd. Lange tijd probeerde ik nuchter te blijven, maar het verveelde me. Ik probeerde mijn duisternis te verbergen, maar het motiveert me. Ik dacht er bijna aan om het getrouwde leven te verlaten, maar ik wilde haar. Ik genoot van haar lichaam. Ik geniet ervan dat ze zich aan mij onderwerpt.
Darrell en ik maakten een goede deal toen ik hem pakte. Ik zou hem niet aangeven en ik zou krijgen wat ik wilde. Hij was niet mijn vriend. Ik had geen vrienden nodig. Ik heb het idee nooit begrepen. Hij had iets wat ik wilde. Cocaïne was mijn favoriete drug, maar ik probeerde ook andere. Het poeder liet me onoverwinnelijk voelen. Toen hij me zag aankomen, stopte hij de junk die met hem praatte en liep recht naar mijn auto. Zoals ik al zei, autoriteit. "Hé detective, ik heb genoeg coke voor de hele stad nu. Wat wiet. Een paar Skittles. Wat maakt jouw dag beter, man." Ik glimlachte naar hem en zei dat hij wist wat ik wilde. Hij liep naar zijn kofferbak en kwam een paar minuten later terug. Hij reikte me een bruine papieren zak door het raam. "Ik hoor dat Dime een paar nieuwe meisjes heeft als je geïnteresseerd bent." Hij wist wat ik nodig had, ik glimlachte naar hem en zei dat ik het hotel zou uitchecken nadat ik mijn hoofd op orde had. Ik begon achteruit te rijden en hij stopte me. "Ik zag je in de krant, bro, mooie sleutel!" Ik lachte om zijn sarcasme en reed weg. Ik passeerde een zwarte SUV waarvan ik weet dat die van de broederschap is. Ze staan erom bekend die dingen rond te rijden. Ik had kunnen blijven kijken, maar ik moest een lijntje of twee nemen voordat ik naar het bureau ging en deed alsof ik om wat dan ook op dat verdomde whiteboard gaf vandaag. Ik stopte in een steegje. Die eerste bump in de ochtend is altijd een kick voor me, maar ik nam er een tweede voor de zekerheid. Ik ging richting werk. Ik begon het banket opnieuw af te spelen in mijn hoofd. Ik keek hoe iedereen klapte, maar ik zag de vrouw die mijn vrouw zou moeten zijn aarzelen om me te vieren. Ik wilde haar grijpen. Ik wilde haar uit het gebouw sleuren en haar uit elkaar scheuren. Ik wilde haar over die tafel buigen en haar met mijn riem slaan totdat ze smeekte om te stoppen. Toevoegen aan de dunne littekens waarvan ik weet dat ze er zijn sinds de laatste keer dat ik haar over het bed boog. Ik kon het niet. Ik moest oppassen dat ik die kant niet aan de kapitein liet zien. Ik weet dat zijn softe reet het niet zou goedkeuren. Naar wie de fuck staarde ze trouwens. Ik kreeg geen goede blik op hem. Als ze me zou verlaten voor een andere man, zou ik zijn keel doorsnijden recht voor haar ogen.
Toen ik bij het kantoor aankwam, wisselde ik beleefdheden uit met de agenten die buiten stonden en ging naar mijn kantoor. Ik zou daar net lang genoeg blijven om mijn salaris te rechtvaardigen en daarna naar het hotel gaan. Dime was een pooier die het hotel in het zuiden van de stad runde. Ze noemen het het zuiden omdat het de meest misdaadgevoelige plek in ons gebied is. De broederschap probeert al een tijdje de controle daarover te krijgen. Ik laat dat niet gebeuren. Dit was mijn persoonlijke plezier eiland. Drugs wanneer ik maar wil. Ik kan een prostituee krijgen wanneer ik maar wil en ze zo lang houden als ik wil. Niemand bemoeit zich met mij omdat ze niet gepakt willen worden. We hebben gelijke kansen. We houden elkaar tevreden. Ik stopte even bij de kapitein en vertelde hem dat ik de leider van de broederschap had geleid. Hij stelde nooit vragen als het ging om mijn pogingen om de broederschap neer te halen. Die leider heeft hem en de politie jarenlang geïnfiltreerd. Ik heb meer over deze mysterieuze Smoke ontdekt door drugs te gebruiken en met prostituees te neuken dan hij ooit heeft gedaan. Hij denkt dat het komt door hard politiewerk. Hij was aan de telefoon. Hij keek op en glimlachte naar me. "Succes" was alles wat hij zei. Ik dacht eraan om naar het noorden te gaan, maar ik had geen zin om zo hard te werken.
Ik ging naar het hotel. Ik reed de parkeerplaats op en naar het afvalgebied. Ik verstop mijn auto meestal daar door de achteringang te gebruiken. Niemand gaat achter dat hek. Ik liep naar het gebouw en de meisjes die buiten rookten, lieten allebei hun hoofd zakken. Ze weten wel beter dan in mijn ogen te kijken. Soms is het leuk om de nieuwe meisjes dezelfde les te leren. Ik liep langs hen en ging door de achterdeur naar binnen. "Rechercheur, hoe kan ik u helpen?" Dime zag er niet uit zoals je zou verwachten. Hij was een oudere man met wit haar, een overhemd en een kaki broek. Ik vroeg hem naar de nieuwe meisjes waar Darrell me vanmorgen over had verteld. Dime deed zenuwachtig. "Ik heb geen nieuwe, vriend, niet vandaag. Dezelfde die ik al een tijdje heb." Zijn accent irriteerde me. "Darrell zei dat je dat wel had." Ik stapte dichter naar hem toe om hem te laten weten dat ik geen nee accepteer. "Ik kan niet, rechercheur." Hij stapte weg, "Smoke heeft zijn jongen Pan gestuurd, zijn nieuwe territoriumleider in het zuiden, ze zullen me vermoorden." Ik greep zijn kraag en duwde hem op de grond. "Als ik jou was, oude man, zou ik banger voor mij zijn." Hij probeerde op te zitten. Ik schopte hem hard in zijn ribben. Hij schreeuwde van pijn. Ik zag de prostituees zich naar de kamers in de gang haasten. "Laat hem met rust!" Haar schelle stem deed mijn huid kriebelen.
Ik draaide me om en zag Candy naar me toe lopen met een honkbalknuppel. "Vuile hoer, kom maar op met dat ding, ik zal je ermee nemen." Ze was niet bang. Ze bleef naar me toe lopen. "De broederschap kan je niet beschermen tegen mij, Candy, ik weet dat ze je een vals gevoel van veiligheid geven, maar ik heb al een van je lijfwachten uitgeschakeld, nietwaar?" Ik begon naar haar toe te lopen. Ik zag een man met een pistool uit de kamer achter haar komen. Hij richtte het pistool op me, dus ik stopte. "Schiet me dan, klootzak." Hij spande de hamer. "Daag me niet uit, sukkel, het is nog niet jouw tijd, en dat zal niet mijn plezier zijn. Ik weet zeker dat ik mijn baas kan bellen en toestemming kan krijgen. Aan de andere kant vraag ik liever om vergiffenis dan om toestemming." Hij moet een handlanger van Smoke zijn. "Pan is gestuurd om ons tegen jou te beschermen. Hij gaat nergens heen. Je kunt beter vertrekken terwijl je hoofd nog niet helemaal is weggeblazen." Candy was een pittige. Ik had haar een keer en moest die krassen aan iedereen uitleggen, inclusief mijn Sandy. Ze stelt me zoveel vragen dat ik haar van de trap heb gegooid. Candy hier, ze huilde niet eens. Ze kon niet lopen nadat ik klaar met haar was. Zij kreeg wat ze wilde en ik ook. Pan richtte nog steeds het pistool op me, dus ik stak mijn hand op. "Oké, Dime, ik ga weg, maar jij en de rest van deze sletjes zitten voor het einde van de week in de gevangenis, ik zie je daar." Onze deal was verbroken. Pan kwam dichter naar me toe met het pistool in de hand. "Ik heb video's, rechercheur." Hij lachte. Hij wees rond naar alle camera's. "Ik stel voor dat je uit het zuiden blijft, anders stuur ik ze naar je kapitein en je vrouw." Hij stond bijna tegen me aan met het pistool. "Doe dat maar, grote jongen," spotte ik terwijl ik om hen heen liep en het gebouw verliet.
Toen ik terugkwam op het bureau, keek ik naar mijn telefoon. Sandra had nog ongeveer 10 minuten om me mijn foto te sturen of ik zou naar het theater gaan en haar daar wegslepen. Dan kunnen we ons herhalingsfeestje vroeg beginnen.