Verliefd op Mijn Ontvoerder

"Neem me, alsjeblieft." Dit keer fluisterde ik het in zijn oor. Hij ging wat rechterop zitten en greep mijn heupen, trok me harder naar zich toe. Hoe dieper hij ging, hoe meer ik de controle verloor. Ik kon zien dat hij zich inhield. Misschien was hij bang om me pijn te doen. De blauwe plekken, vanwege wat hij weet over mijn verleden, denkt hij dat hij me als een breekbaar object moet behandelen. Ik keek recht in zijn ogen. "Ik kan het aan, alsjeblieft, ik wil dat je me de jouwe maakt." Ik smeekte hem nu. Ik zag zijn gezicht veranderen toen hij rechtop ging zitten en mijn benen hoger duwde. Plotseling stootte hij hard in me...
Toen Sandra met Ryan trouwde, dacht ze dat ze met haar held was getrouwd. Een jonge, veelbelovende rechercheur op weg naar de top. Het duurde niet lang voordat ze besefte dat ze zich had vergist. Een narcistische, gewelddadige man met de steun van de stad en het politiekorps. Ze zat gevangen. Gevangen. Tot de avond van haar maandelijkse uitstapje naar de bioscoop met de vriendinnen die ze mocht zien. De andere vrouwen van rechercheurs. Ze zag zijn ogen toen hij tegen de muur leunde. Een vleugje herkenning toen ze langs hem liep. Toen werd alles donker.