ONWELKOM
Sandra
De rit naar huis was stil. "Ik denk dat je banket goed is gegaan. Ik ben zo trots op je," zei ik eindelijk, terwijl we door de stad reden. Ryan was zo stil. Ik keek gewoon uit het raam. Het was geen lange rit van het banket terug naar ons huis, een klein huis in een Nederlandse buitenwijk. Een mooi huis met een wit hek. Ryan had hoveniers ingehuurd omdat hij me niet vertrouwde om de buitenkant te decoreren. Ik was boos, ik hield echt van bloemen, maar ik wist beter dan ruzie met hem maken. Ontwerpers hadden de binnenkant ingericht voordat we na zijn promotie verhuisden. Het huis voelde niet als thuis. Ik had er niets van mezelf in gestopt. Toen hij de garage inreed, zette hij de auto uit en stapte uit. Ik durfde niet te bewegen. Wat had ik gedaan? Waarom sprak hij niet en sloeg hij de deur dicht? Ik dacht terug aan de avond. Wat zou hem boos hebben gemaakt? Ik was netjes gekleed. Ik had geen donkere oogschaduw op. Ik had niet ongepast gesproken sinds hij nieuwe vingerafdrukken op mijn dij had achtergelaten. Hij had me toestemming gegeven om met Kapitein Monroe te dansen. Ik kon me niets bedenken wat ik had gedaan, maar ik overwoog toch om de hele nacht in de auto te blijven. Ik sloot mijn ogen.
Hij kwam naar de kleine deur die de garage en de keuken verbond, "Kom hier en stop met je verstoppen in de auto als een klein meisje," zei hij, mijn plannen verpestend. Hij was boos. Ik zuchtte diep en opende langzaam de autodeur. "Wat is er aan de hand, Ry?" vroeg ik zo zacht als ik kon, mijn stem duidelijk trillend. "Wie was hij?" Ik knipperde alleen naar hem. Dit weer Hij vroeg het opnieuw, dit keer harder. "Ik weet niet waar je het over hebt," zei ik, terwijl ik probeerde zijn arm aan te raken. Hij trok zich terug. "De man naar wie je zat te staren terwijl je deed alsof je trots was op je man. Ik ben niet dom, Sandra," hij zette bijna zijn borst op alsof hij groter wilde lijken. Dat hoefde niet, Ryan was een goed gebouwde man, knap en charmant, hij had smaragdgroene ogen en donker haar. Hij was prachtig van buiten. Ik kon me herinneren hoe sterk mijn verlangen naar hem vroeger was. "Ik staarde naar niemand, Ry, ik wil alleen jou," ik voelde de wind voordat zijn handpalm raakte... een brandende pijn aan de zijkant van mijn wang. Ik hield mijn handen op om mijn gezicht te beschermen. "Ry, alsjeblieft, ik beloof dat ik niet weet waar je het over hebt," hij greep me en kuste me hard. Ik kon niet ademen maar was bang om hem te stoppen. De laatste keer had hij me meerdere keren geslagen omdat ik dat deed. Ik moest wekenlang binnen blijven met de "griep". Ik denk dat mijn filmdate morgen is en die wil ik niet missen. Hij stapte achteruit. "Je hoort bij mij," hijgde hij. Ik wilde schreeuwen en hem vertellen dat ik verdomme niet van iemand was. Ik kon het niet. Ik keek naar hem en glimlachte. "Natuurlijk hoor ik bij jou, schat. Kom me alsjeblieft naar de slaapkamer brengen. Ik wilde die pak de hele avond al uitdoen. Misschien leek ik daarom afwezig. De gedachte aan mijn man in mij," ik glimlachte lief naar hem. Ik zag hoe zijn spanning wat afnam. Hij greep mijn arm en legde zijn andere hand op mijn keel. Ik probeerde kalm te blijven en naar hem te blijven glimlachen. "Zeg me dat je van mij bent," gromde hij naar me. Ik antwoordde fluisterend omdat het moeilijk was om te ademen. Hij kneep iets harder. "Zeg het nog eens." Ik geloofde echt dat hij genoot van de angst in mijn ogen. "Ik hoor bij jou," ik probeerde te slikken en kon het niet. Hij glimlachte en drukte zichzelf tegen me aan zodat ik zijn opwinding kon voelen. Ik probeerde een kreun te forceren. Hij kuste me weer hard. Toen hij losliet, zei hij: "Vergeet dat niet." Hij begon mijn hand te pakken en leidde me naar de trap.
Ik liep achter hem aan, mijn hart bonzend omdat ik wist hoe het zou gaan. Hij leidde me door de slaapkamerdeur en sloot die achter me. "Niet bewegen," siste hij terwijl hij naar de kast liep. Hij haalde de doos tevoorschijn. Ik haatte die doos. Zijn doos van 'plezier', zoals hij het noemde. Gereedschap dat hij gebruikte voor genot, maar dat mij alleen maar pijn deed. Hij kwam achter me staan, greep me bij mijn haar en trok mijn hoofd hard naar achteren. Ik probeerde niet te kreunen. Hij genoot ervan me pijn te doen, dus ik deed mijn best om er niet aan toe te geven. Hij sloeg zijn hand om mijn keel en sneed mijn ademhaling voor een paar seconden af, waarna hij losliet met een lach die een scherpe, bijna pijnlijke rilling over mijn rug stuurde. "Doe alles uit en loop naar de kast," beval hij. Ik sloot mijn ogen terwijl ik mijn kleren uittrok. Ik aarzelde voordat ik naar de kast liep, wat hij opmerkte en me hard op mijn billen sloeg. "Nu," zei hij met zijn monsterlijke stem. Hij was nog steeds boos. Ik zat nog steeds in de problemen. Langzaam liep ik naar de kast terwijl hij me van achteren aankeek. Ik kon hem in de spiegel zien, met die duivelse glimlach op zijn gezicht. Hij stond op het punt echt te gaan genieten. Hij liep naar me toe, tilde mijn armen omhoog en gebruikte zijn politiecijfers om mijn handen aan de stang boven mijn hoofd vast te maken. Hij liep om me heen en sloeg hard tegen de binnenkant van mijn dijen om mijn benen uit elkaar te spreiden. Ik voelde tranen dreigen te vallen en probeerde ze tegen te houden. "Open je ogen en kijk naar me," beval hij. Ik keek naar hem op, maar zag niets anders dan haat in zijn ogen. Hij liet een paddle langs de binnenkant van mijn dij glijden en sloeg hard op mijn huid. Ik bewoog niet. Hij glimlachte naar me. "Van wie ben je, Sandy?" vroeg hij zachtjes vlak voor mijn gezicht. "Ik ben van jou, Ryan," zei ik langzaam, terwijl ik mijn best deed hem niet te geven wat hij wilde. Hij sloeg me weer, dit keer op mijn borst. "Waarom staarde je dan naar die verdomde ober?" schreeuwde hij. "Ik staarde niet naar hem," zei ik even luid terug. Hij keek naar me op en grijnsde. Hij maakte me snel los en gooide me hard op het bed.
Ik hoorde de sloten van de boeien en kon de tranen niet tegenhouden. Ik haatte het wanneer hij me in die dingen opsloot, ik was volledig aan zijn genade overgeleverd. Volledig blootgesteld aan hem, overgeleverd aan zijn speciale soort passie. Ik begon onmiddellijk te beven. "Draai je om, vrouw, of ik doe het op deze manier." Bij zijn dreigement draaide ik me snel om en hij duwde mijn benen uit elkaar en boeide ze aan het bed, en daarna ook mijn armen. Hij stond aan het einde van het bed naar me te staren, voordat hij bovenop me kroop. Zijn geur maakte me misselijk, dat was vroeger niet zo, maar nu wel. Ik hield mijn adem in toen hij zijn mond op de mijne drukte. "Eerst wil je de man in het restaurant bekijken, en dan wil je staren naar een waardeloze ober terwijl je je man hoort te steunen." Hij liet zijn hand langs mijn been omhoog glijden en ik kromp ineen. Ik keek wanhopig omhoog, maar hij merkte het niet. Toen hij mijn spleet bereikte, werd hij boos omdat hij zag dat ik niet opgewonden was. Hij likte zijn hand gewelddadig voordat hij zijn vingers in me stak. Het was ruw, ongemakkelijk en pijnlijk wanneer hij me aanraakte, maar ik moest hem tevreden stellen, dus begon ik een beetje te kreunen. "Oh ja Sandy, je bent van mij, nietwaar schat?" fluisterde hij in mijn oor. "Ja mijn man, ik ben van jou," loog ik. Ik sloot mijn ogen stevig en plotseling zweefde ik in de ruimte, kijkend naar alle fonkelende sterren en noemde ze één voor één. Op een gegeven moment had hij me losgemaakt terwijl ik door de ruimte vloog, zijn armen strak om me heen gewikkeld, en sliep als een baby. Hij was echt een monster. Ik wurmde me uit zijn armen, draaide me zo ver mogelijk om en keerde terug naar de ruimte totdat ik ook in slaap viel. De volgende ochtend was bijna normaal. Hij herinnerde me aan mijn filmdate en ik bedankte hem omdat ik mocht gaan. Ik beloofde hem op de hoogte te houden van hoe het met ons ging. Hij dronk zijn koffie en zag er eigenlijk uit als een normale echtgenoot. Alleen ik wist wie hij werkelijk was. Alleen ik zou het ooit weten.
Hij kreeg een telefoontje en vertrok haastig, pratend over een tip over de leider van de broederschap. Hij kuste me stevig voordat hij de deur uitging. Toen ik de auto hoorde wegrijden, zuchtte ik. Ik had niet door dat ik mijn adem inhield. Ik sprong snel onder de douche. Ik wierp een blik op mezelf in de grote spiegel van de badkamer en zag dat ik meer blauwe plekken had dan een Dalmatiër stippen. Ik kromp ineen toen ik onder de warme douche stapte. Ik was echt enthousiast over de film, ongeacht wat ze van plan waren te kijken. Vorige maand was het een romantische film. Met tegenzin stapte ik uit de douche omdat het heerlijk aanvoelde op mijn pijnlijke lichaam. Ik trok een spijkerbroek aan, een tanktop en een oversized hoodie van toen ik bij Kings Burger werkte. Ik heb deze hoodie al eeuwig. Sinds Ohio. Ik ben verbaasd dat hij hem nog niet heeft weggegooid. Ik weet dat hij er niet dol op is. Ik hou ervan, bovendien heb je veel stof nodig om mijn geheimen te verbergen. Ik föhnde mijn haar en deed wat make-up op de nieuwe en oude blauwe plekken op mijn gezicht en nek. Ten slotte schoof ik in mijn tennisschoenen. Ik was klaar voor mijn meidenavond. Ik zat op het eiland in mijn keuken en nipte van de koffie die Ryan had achtergelaten. Ik dacht aan mijn "vriendinnen" en rolde met mijn ogen. Ze waren lief genoeg. Natuurlijk. Jill was oké, de vrouw van een agent, iemand die bakte en voor kinderen zorgde. Ze werkte niet. Ryan noemde haar vaak een luie goudzoeker. April, Ryan zou verbaasd zijn te weten dat ze een beetje een slet is, ja, ze is getrouwd met een rechercheur, maar ze gaat vreemd. Soms verlaat ze de film halverwege en glimlacht altijd naar ons als ze voorbijloopt. Dan blijft er nog Tanya over. Ik mag Tanya erg graag. Ze is leuk en aardig. Ze liet me niet voelen alsof ik een last was. Ze is net zo voorzichtig als ik. Ze heeft dezelfde problemen met Ryan als ik. Zijn oude partner Brian, geloof ik, is van hetzelfde laken een pak. Dit zijn de vrienden die ik mag hebben.
Ik pakte mijn sleutels en tas en ging naar de deur voor mijn gebruikelijke pick-up door Tanya. Ik ben vrij zuchtte ik toen ik de voordeur uitliep. Tanya droeg ook een hoodie en een spijkerbroek. Ze glimlachte zo breed dat ik dacht dat ze zou barsten. "SANDY, ik heb je zo gemist." Ik miste haar ook. Ik glimlachte. "Ik snap niet waarom ze denken dat één avond per maand voldoende is voor beste vriendinnen. Het is niet alsof we het druk hebben als vrouw van een agent. Ik zit thuis en staar naar de muren en doe de was. Ik heb het tegen Brian gezegd, weet je, dat we meer tijd nodig hebben," eindigde ze.
Ik dacht dat ze op adem moest komen, maar ik zag haar ogen donkerder worden en besefte dat het niet goed was gegaan. "Misschien moet ik het ook eens tegen Ryan zeggen," zei ik snel om haar uit de herinnering te trekken. "Dat zou je kunnen doen," zei ze hoopvol. Toen we bij de bioscoop aankwamen, zag ik de andere meiden al. Jill in haar Stafford-wijvenjurk. Blond opgestoken haar en donkere eyeliner. Gelukkig. April in haar halve topje en Dixie-shorts, krullend rood haar en donkerrode lippenstift. Het werd al kouder en het was niet warm genoeg voor die outfit. Ik neem aan dat ze een date heeft. Ik glimlachte en Tanya glimlachte terug, wetend. Ze hadden besloten voor een avontuurlijke thriller. We haalden snacks en liepen richting de film.
Tanya gaf me mijn grote drankje. "Wedden dat je minstens 15 keer moet plassen met dat drankje," giechelde ze. "Deal," glimlachte ik terug.