Hoofdstuk 5: High life
Clara en haar vriendinnen besloten zich klaar te maken bij Sophie thuis, wat altijd een traktatie was dankzij het ruime, stijlvolle interieur en de onberispelijke smaak van Sophie's familie. Ze gingen rechtstreeks naar Sophie's enorme inloopkast, een Aladdin's grot van haute couture. De meisjes giechelden en kletsten opgewonden terwijl ze roze martini's nipten, klaar voor een avond vol glamour en plezier.
Clara stond in het midden, omringd door rekken vol designjurken, en voelde een mix van opwinding en zenuwen. Sophie haalde de ene na de andere jurk tevoorschijn en hield ze omhoog voor de groep om te beoordelen.
“Hoe zit het met deze?” stelde Sophie voor, terwijl ze een glinsterende zilveren jurk omhoog hield.
“Nee, te veel,” zei Emma, terwijl ze haar hoofd schudde.
“Deze dan?” probeerde Sophie opnieuw, met een gedurfde rode jurk.
“Te opzichtig,” merkte Jessica op, terwijl ze nog een slok van haar martini nam.
Na verschillende rondes van ja en nee vonden ze eindelijk de perfecte jurk—een klein zwart jurkje van Miu Miu met delicate kanten details die perfect bij Clara's uitstraling paste. Het was onthullend, maar op een smaakvolle, elegante manier die zowel delicaat als schattig was. Ze combineerden het met een prachtig paar Prada-hakken die Clara het zelfvertrouwen gaven dat ze nodig had.
“Ik heb nog nooit zoiets gedragen,” gaf Clara toe, terwijl ze naar zichzelf in de spiegel keek. De jurk omhelsde haar figuur op alle juiste plekken en de hakken maakten haar langer en zelfverzekerder.
“Je ziet er geweldig uit,” zei Sophie, terwijl ze in haar handen klapte van plezier.
Jessica, altijd de make-up expert, nam de leiding over Clara's look. Ze koos voor een simpele zwarte eyeliner om Clara's opvallende ogen te accentueren en een gedurfde rode lippenstift voor een vleugje verfijning. Terwijl Jessica haar magie liet werken, begonnen Clara's zenuwen weer op te spelen.
“Wat als iedereen naar me kijkt en denkt dat ik belachelijk ben omdat ik er goed uit wil zien?” uitte Clara haar onzekerheden, terwijl haar handen lichtjes trilden toen ze de zoom van de jurk aanpaste.
“Hé, stop daarmee,” zei Emma resoluut, terwijl ze een troostende hand op Clara's schouder legde. “Je ziet er ongelooflijk uit. Ze zullen versteld staan.”
“Precies,” voegde Sophie toe. “Dit is jouw avond om te stralen, Clara. Laat niemand je anders laten voelen.”
Jessica knikte, terwijl ze een stap achteruit deed om haar werk te bewonderen. “Vertrouw ons, Clara. Je gaat vanavond hoofden doen omdraaien, en niet omdat ze denken dat je belachelijk bent, maar omdat je absoluut prachtig bent.”
Clara keek naar haar spiegelbeeld en nam de transformatie in zich op. Ze herkende nauwelijks de zelfverzekerde jonge vrouw die naar haar terugstaarde. Voor een moment flikkerde twijfel in haar gedachten, maar de onwankelbare steun van haar vriendinnen spoelde het weg.
“Dank jullie wel, meiden,” zei Clara, haar stem gevuld met dankbaarheid. “Ik weet niet wat ik zonder jullie zou doen.”
Met een laatste blik in de spiegel haalde Clara diep adem en glimlachte. Ze was klaar om uit haar comfortzone te stappen en de avond te omarmen, wetende dat, wat er ook gebeurde, ze de beste vriendinnen aan haar zijde had.
Clara en haar vriendinnen verlieten Sophie's huis, hun stemming hoog terwijl ze zich in Jessica's auto stapelden. De rit naar het Hartman landhuis was gevuld met gelach en laatste aanpassingen aan make-up en haar. Clara's zenuwen borrelden onder haar opwinding, de anticipatie op wat komen ging maakte haar hart sneller kloppen.
Toen ze bij het Hartman landhuis aankwamen, stokte Clara’s adem in haar keel. Het uitgestrekte landgoed was verlicht met fonkelende lichtjes, die een magische gloed wierpen over de zorgvuldig onderhouden tuinen. Het was duidelijk dat Marcus's feest veel meer was dan het simpele samenzijn dat hij had genoemd.
“Dit is... ongelooflijk,” fluisterde Clara terwijl ze de grote oprijlaan opliepen. Ze kon al het verre gedreun van muziek en het geroezemoes van gesprekken horen.
Sophie grijnsde en haakte haar arm door die van Clara. “Welkom in het luxe leven, schat.”
Ze werden begroet door een parkeerwachter die Jessica's sleutels aannam, en de meisjes liepen de trappen op naar de enorme voordeur, die werd geopend om een weelderig tafereel te onthullen. De grote foyer was gevuld met elegant geklede gasten, kroonluchters wierpen fonkelend licht over de marmeren vloeren. Bedieningspersoneel bewoog zich gracieus door de menigte, met dienbladen vol sprankelende drankjes en hapjes.
“Simpel samenzijn, hè?” zei Emma met een opgetrokken wenkbrauw, terwijl haar ogen de kamer afzochten.
Jessica lachte. “Marcus heeft dit zeker onderschat.”
Clara slikte, zich een beetje uit haar element voelend. Maar de aanwezigheid van haar vrienden gaf haar moed. Ze stapten naar binnen en vrijwel onmiddellijk verscheen Marcus, die er moeiteloos knap uitzag in een blauw colbert.
“Clara, je bent er,” zei hij, zijn glimlach verlichtte zijn gezicht terwijl hij naar haar toe liep. “En je hebt je vrienden meegenomen. Perfect.”
Clara glimlachte terug, haar zenuwen even vergeten. “Ja, bedankt voor de uitnodiging. Deze plek is geweldig.”
Marcus’ ogen gleden over haar heen, en Clara voelde een rilling over haar rug lopen. “Je ziet er prachtig uit, Clara. Ik ben blij dat je er bent.”
“Dank je,” antwoordde Clara, terwijl ze haar wangen warm voelde worden. Ze stelde Marcus voor aan haar vrienden, die hem hartelijk begroetten.
“Kom, laat me je rondleiden,” bood Marcus aan, terwijl hij zijn hand naar Clara uitstak.
Ze aarzelde een fractie van een seconde, en nam toen zijn hand, de warmte van zijn aanraking zowel geruststellend als opwindend. Haar vrienden volgden dicht achter hen terwijl Marcus hen door het herenhuis leidde, de grote balzaal, het uitgestrekte buitenterras en uiteindelijk het zwembadgebied, dat verlicht was met een etherische blauwe gloed, tonend.
Clara voelde een mix van opwinding en bezorgdheid terwijl ze de scène scande. Ze ving een glimp op van klasgenoten die ze herkende: de populaire groep die luid lachte bij de bar, een groep sporters die elkaar in het zwembad bespatten, en enkele van haar eigen vrienden die al met nieuwe kennissen aan het mingelen waren. Het was een levendig tafereel van jeugd en uitbundigheid, een wereld waar ze graag maar een beetje nerveus in wilde stappen.
Marcus leidde haar naar een rustiger hoekje bij de bar, weg van de menigte maar nog steeds in het hart van het feest. Hij draaide zich naar haar toe met een charmante glimlach, en hield een drankje voor. "Hier, probeer dit. Het is een speciale cocktail voor vanavond."
Clara aarzelde even, het glas koel en uitnodigend in zijn hand. Ze dronk zelden, haar verlegenheid hield haar vaak weg van zulke geneugten. Maar vanavond voelde anders. Ze was vastbesloten om plezier te hebben, om de ervaring volledig te omarmen.
Met een kleine, vastberaden glimlach accepteerde ze het drankje. "Dank je, Marcus."
Toen ze haar eerste slok nam, dansten de zoete en zure smaken op haar tong, en voelde ze een sensatie van opwinding. De alcohol was subtiel maar aanwezig, een herinnering dat ze een nieuwe, gedurfdere versie van zichzelf betrad. Ze keek om zich heen en zag haar vrienden verdiept in hun eigen gesprekken en genietend van het feest. Jessica lachte met een groep bij de bar, Emma was diep in gesprek met een jongen uit hun literatuurklas, en Sophie was al op de dansvloer, haar energie aanstekelijk.
Marcus keek Clara met een scherpe interesse aan, haar voorzichtige maar vastberaden houding opmerkend. "Heb je het naar je zin?" vroeg hij, zijn stem zacht genoeg om boven de muziek uit te komen maar intiem genoeg om persoonlijk te voelen.
Clara knikte, terwijl ze nog een slok van haar drankje nam. "Ja, ik heb het naar mijn zin. Het is alleen... veel om in me op te nemen."
Marcus lachte. "Ik begrijp het. Het kan overweldigend zijn, maar ik ben blij dat je er bent. Je maakt de avond nog beter."
Zijn woorden deden Clara's hart sneller kloppen. Ze voelde een golf van zelfvertrouwen, versterkt door het drankje en Marcus' aandacht. "Ik ben ook blij dat ik ben gekomen," zei ze, haar glimlach werd zelfverzekerder.