Hoofdstuk 1
Sandra's POV
Nachtbar, Amsterdam...
"Fijne Valentijnsdag"
Ik schoof het cocktailglas naar de barman en gebaarde met mijn vinger dat ik nog een wilde. De blonde kerel grijnsde voordat hij een nieuwe mix begon te maken. De juichkreten deden me met mijn ogen rollen terwijl ik probeerde me te concentreren op de man voor me.
"Hé, probeer je jezelf vandaag dronken te voeren?"
Ik richtte mijn aandacht op Cat, oftewel Catrina, mijn allerbeste en enige vriendin. "Zijn we hier niet om te drinken?" Ik haalde mijn schouders op. "Cocktails zijn prima — minder alcohol, bedoel ik."
Ze rolde met haar ogen voordat ze haar drankje bestelde. Ze keek naar de muziekhoek en richtte toen haar aandacht weer op mij. "Hoeveel drankjes heb je al gehad?"
"Oh... ummmm... Vier?" Ik fronste. Eigenlijk was ik de tel kwijt. Ik wist niet eens hoeveel glazen ik al op had. De barman bood het nieuwe glas aan. De blauwe vloeistof in het glas maakte mijn blik wazig. Ben ik al dronken?
"Je hebt een Angelo Azzurro besteld? Meisje, dat is sterk," hoorde ik Cat zeggen, maar mijn ogen waren op het glas gericht. "Hé, je mag geen ander drankje maken, oké?" zei ze weer.
Ik fronste terwijl ik me naar haar omdraaide, maar zag dat ze de blonde kerel een waarschuwende blik toewierp. "Wat doe je? Hij bedient gewoon zijn klanten."
Cat draaide zich naar mij. "En ik denk dat je beïnvloed wordt door het drankje. Sandra, kom op, zeg me niet dat je nog steeds aan hem denkt."
Ik schudde mijn hoofd. "Er is geen 'hij', oké? Ik ben het al zat met hem. Bovendien kan ik duidelijk zien dat hij op dit moment meer dan gelukkig is. Hoor je hem niet, schreeuwend uit volle borst, bijna zijn borstkas brekend." Ik greep het glas en dronk de vloeistof.
"Oh mijn god, dat is genoeg." Cat griste het glas uit mijn hand voordat ik het drankje kon opdrinken. Ik probeerde het glas terug te pakken, maar ze duwde het ver weg.
"Het is maar 5, het zal me niet doden." Ik rolde met mijn ogen, gefrustreerd.
"Stop met jezelf pijn doen. Je bent niet gewend aan drankjes. Sinds wanneer ben je verslaafd geraakt aan drinken?" Ze berispte me zonder reden.
"Maak je geen zorgen, die drankjes hebben een laag alcoholpercentage," antwoordde de blonde barman vanaf de zijkant.
"Zie je, je maakte je zorgen om niets. Mag ik nog een glas?" Ik glimlachte naar de barman.
"Absoluut niet," zei Cat, bijna schreeuwend.
"Wow, het lijkt erop dat jullie twee genieten van het feest?" Een scherpe stem riep achter ons.
"Niet nu," kreunde Cat. Ik draaide mijn lichaam om naar het stel dat naar ons toe liep. De vrouw had rood haar en een lichte huid, en haar halfnaakte jurk kleefde als een tweede huid aan haar lichaam. En naast haar stond de zwart harige man, lang en gespierd, gekleed in een t-shirt en spijkerbroek. Het zijn het beroemde campuskoppel Liam en Shaelyn.
"Wat is er gebeurd? Was je geschrokken?" Shaelyn grijnsde terwijl ze Liam's arm stevig vasthield. Ik moet zeggen, ze ziet er goed uit, een sexy meisje voor jongens om bij te kwijlen. Bovendien is haar moeder een bekende zakenvrouw. En zij, als enige dochter, heeft alle voordelen van rijkdom. Mijn ogen gleden naar hun verstrengelde handen.
"Gratis drankjes staan altijd op de lijst," antwoordde ik, terwijl ik mijn ogen naar de bar verplaatste.
Shaelyn lachte. "Oh kom op Sandra, je hoeft niet te doen alsof. Ik weet dat je verdrietig bent omdat..." Ze pauzeerde. "Maar wie kunnen we de schuld geven? Liefde is nu eenmaal zo. Liam heeft alleen oog voor mij. Hij heeft het geprobeerd, weet je, maar kon het uiteindelijk niet..." Ze zuchtte, met een nep verdrietig gezicht. "Wees niet jaloers, oké?"
Ik balde mijn vuisten om mezelf ervan te weerhouden haar make-up gezicht te vernielen. Ze heeft een punt om me te plagen en ik kan haar niet eens de schuld geven. Hoe kan ik dat als de reden voor deze pijn en het verdriet de persoon naast haar is. Ik kon de dag niet vergeten waarop hij me tot het uiterste kwetste. Mijn geest werd plotseling vertroebeld door de herinneringen aan het verleden.
Liam was de heetste jongen op de universiteit. Veel meisjes sterven om een kans te krijgen om met hem uit te gaan. En ik was een van hen. Ik ben niet zoals de anderen, die sexy outfits dragen en hun lichaam en rondingen laten zien, maar in plaats daarvan draag ik een simpele knielange rok met een eenvoudig uitziend shirt, gecombineerd met mijn ronde bril. Maar het meest vreemde is mijn blauwe haar. Ik heb nooit kleur gebruikt, maar het kwam natuurlijk. Zelfs als ik het niet leuk vind, kan ik er niets aan doen. Soms irriteert dit blauwe haar me echt, omdat het de aandacht trekt.
Ik herinner me nog de dagen waarop mijn lang gekoesterde droom plotseling in rook opging.
Ik koos ervoor om geen aandacht te besteden aan de blikken die op me vielen en liep naar de kleedkamer. Ik zag dat Cat daar was, wat spullen in haar kluisje stopte.
"Hé," zei ik terwijl ik naar voren liep.
"Ik stond op het punt je te bellen, waar was je?" Ze grijnsde toen ze me zag.
"Bibliotheek," haalde ik mijn schouders op. Catrina was de enige die met me praatte zonder mijn kleding te beoordelen. Ze stelde nooit vragen en vroeg nooit om iets, en dat is wat ik zo leuk aan haar vind. Geen compromissen, maar een pure vriendschapsband.
"Hoe was je date met Liam?" Ze grijnsde bijna plagerig.
"Hou op," bloosde ik.
Ze gaf me een duwtje. "Kom op, vertel me. Je date met de knapste jongen en je vertelt niets. Hebben jullie gezoend?"
Mijn ogen werden groot en ik keek haar boos aan. "Wat zeg je? Je bent echt te veel."
"Wat? Het is toch normaal op dates?" Ze fronste.
Ik lachte. "Jij gaat snel vooruit," schudde ik mijn hoofd. "Eigenlijk weet ik het zelf niet. Ik had nooit gedacht dat hij me mee uit zou vragen. Ik bedoel, hij is beroemd op de campus en kijk naar mij, een totale nerd."
Ze rolde met haar ogen. "Wat heeft dat met daten te maken? Gaat hij je jurk daten of je make-up?"
Ik lachte. "Zijn knappe jongens niet meer geïnteresseerd in sexy meisjes?" zei ik, maar er was iets in mijn hart. Echt, ik wil niet dat Liam me op die manier ziet. Ik wil dat hij me leuk vindt zoals ik ben. Maar hij heeft me toch al mee uit gevraagd? Hij vroeg niet naar mijn kleding of iets dergelijks, hij glimlachte gewoon en vroeg om een date.
"Wees niet te streng voor jezelf. Je denkt te veel," Cat sloot haar kluisje en draaide zich naar me om. "Waar nam hij je mee naartoe voor de date?"
"Umm..." Ik beet op mijn lip. "Hij... nam me mee naar een restaurant en het was geweldig. Ik had nog nooit gedate of er ooit van gedroomd, dus de eerste keer met hem zitten was een soort van speciaal." Ik voelde mijn wangen weer blozen.
"Oh mijn god, je bloost al," lachte ze. "Ik ben zo blij voor je, meid. De andere meisjes op de campus zijn zo jaloers op je."
Ik opende mijn kluisje en legde er een paar boeken in voordat ik de deur sloot. "Het is bijna tijd voor de les, ga je niet?"
"Ik moet een opdracht inleveren. Ik moet eerst mijn partner vinden en dan inleveren."
Ik knikte. "Dus zie ik je later?"
Ze lachte. "Ja, wacht op me in de kantine."
Ik knikte. "Oké, ik moet gaan."
Ik liet haar achter en liep naar mijn klaslokaal. Ik was aan het lopen toen ik gelach hoorde in de hoek. Misschien wat jongens? Ik schudde mijn hoofd en wilde voorbij lopen, maar de woorden die daarna werden gezegd, maakten dat ik aan de grond genageld stond.
"Ik moet zeggen, je bent echt een blikvanger, man," hoorde ik een mannelijke stem bulderen van het lachen. "Om iemand zo voor de gek te houden. Jij klootzak, je maakt gebruik van je knappe gezicht."
Ik stond daar te luisteren. Waarom voelde ik ineens mijn borst zich samenknijpen? Het moeten gewoon wat jongens zijn die over willekeurige dingen praten, toch?
"Kom op, wie kan de charmante glimlach van Liam weerstaan? De andere meisjes sterven om dicht bij hem te komen. Laat staan die nerd," en toen weer gelach.
Ik leunde met mijn rug tegen de muur omdat ik voelde dat mijn adem stokte en het me benauwde. Ze hebben het over mij, nietwaar? Waarom?
"Laat maar, ik heb de weddenschap gewonnen, vergeet de prijs niet waar we het over hadden," en toen hoorde ik Liam's stem die me deed huiveren. Hij? Waarom? Hij speelde met me? Speelde met me als een pop aan zijn vinger. Hoe kon hij dat doen?
"Ja, je hebt genoeg geld verspild door haar mee uit te nemen," vroeg een andere stem. "Ik zag hoe ze met verbazing om zich heen keek in het restaurant. Het lijkt alsof ze nog nooit op een date is geweest."
"Wie neemt een nerd als zij mee op een date? Ben je gek?" zei een andere man. "Man, ik heb medelijden met je dat je de tijd hebt doorstaan. Je had haar gewoon naar een goedkope plek kunnen nemen, ik wed dat ze het verschil niet eens zou merken," en toen lachten ze weer.
Ik sloot mijn ogen toen de pijn in mijn hart begon te branden. Dit alles waren hun plannen. Ze wedden op mij als een speeltje. Ze dachten nooit na over hoe anderen zich erbij zouden voelen, maar ze speelden me voor de gek. Ik was zeker de grootste dwaas om te denken...
"Hou op, ik wil het er niet over hebben. Een week daten met haar is genoeg. Nu jullie-" Liam's stem vervaagde toen hij zich plotseling naar mijn richting draaide. Ik liep naar buiten en keek naar de groep jongens voor me. Ze lachten en maakten me belachelijk achter mijn rug, alsof ik geen mens was maar een speeltje voor hen.
Ze stopten en keken me met grote ogen aan. Liam perste zijn lippen op elkaar in een dunne lijn. Er speelde geen enkele emotie op zijn gezicht, wat me nog meer pijn deed. Hij had er geen spijt van, of wel? Ik balde mijn vuist en knarste met mijn tanden. Ik dacht dat hij anders was, maar het was weer mijn fout om dat te denken.
"Bedankt voor deze les, ik zal dit voor altijd onthouden," zei ik met opeengeklemde tanden voordat ik me omdraaide en naar mijn klas liep.
Ik kreeg die dag een les, een les die me voor het leven leerde. Ik denk niet dat ik Liam ooit nog op dezelfde manier zou kunnen zien.