Jego Odkupienie

Rozdział 2

(Sebastion's POV)

Kiedy szedłem w kierunku Drakos Enterprises, przy fontannie zauważyłem kobietę. Jej delikatna sylwetka, blond włosy i tani perfum zaskoczyły mnie. Perfum maskował ludzki zapach. Nie była jedną z naszych dawnych pracownic. Co ona tutaj robiła? Była ubrana w jasnoniebieski kostium biznesowy i trzymała w dłoniach ciemnobrązową teczkę.

Wiatr nasilił się wokół placu. Wtedy odwróciła się i spojrzała na mnie. Jej lodowato błękitne oczy rozszerzyły się, gdy mnie zauważyła, ale równie szybko zastąpiła to pustym wyrazem twarzy. Czy znałem tę kobietę? Kim ona była? Dlaczego człowiek patrzył na mnie, jakby wiedział, kim jestem?

„Wygląda na to, że prawie skończyli,” odezwała się Arianna, idąc obok mnie.

Jej głos wyrwał mnie z myśli o blondynce. Spojrzałem na ekipę ochrony, która pracowała. Część mnie myślała, że przesadzam z dodatkowymi środkami bezpieczeństwa, ale inna część wiedziała, że robię to, co należy. Czas pokaże.

„No, chodźmy do środka. Jest wiele do zrobienia,” mówię, biorąc teczkę Arianny.

„Im szybciej znajdziemy ci nową asystentkę, tym szybciej uporamy się z tym bałaganem.”

Wewnętrznie jęknąłem na myśl o zaległościach w papierach. Bałagan w pokoju z aktami. Współczuję każdemu, kogo zatrudnimy, by naprawił koszmar pozostawiony przez moją ostatnią asystentkę. Samo myślenie o wejściu do pokoju z aktami sprawia, że boli mnie głowa. Z odrobiną szczęścia Arianna znajdzie kompetentną osobę, która przejmie ten bałagan.

Ostatni raz spojrzałem na blondynkę i ruszyłem w stronę budynku. Detektor metalu będzie czymś, do czego trzeba się przyzwyczaić. Skanery dłoni i siatkówki już używam na najwyższym piętrze budynku, w pokojach ochrony i we wszystkich pokojach z aktami. Po zeskanowaniu zarówno mnie, jak i Arianny, weszliśmy do holu. Przywitało nas biurko ochrony z strażnikiem i recepcjonistką, gdy przeszliśmy przez drzwi holu.

Każda osoba, która wchodzi lub wychodzi z budynku, musi przejść obok tego biurka, aby dotrzeć do zamkniętych drzwi. Po podpisaniu, strażnik otworzy szklane drzwi prowadzące do wind. Wszystko to było na miejscu długo przed tym, jak przejąłem firmę. Mój ojciec jest fanatykiem bezpieczeństwa. Szczerze mówiąc, jestem zaskoczony, że wcześniej nie wprowadził zewnętrznych środków bezpieczeństwa.

„Cześć, Paweł,” przywitałem strażnika na służbie.

„Panie Drakos,” Paweł uśmiechnął się, podając mi dziennik do podpisu.

Podpisałem swoje imię na tablecie, poczekałem, aż Arianna zrobi to samo, a potem ruszyliśmy do wind, gdy drzwi się otworzyły. Podeszliśmy do prywatnych wind, które prowadzą tylko na najwyższe piętro. Położyłem rękę na płytce do skanowania dłoni i czekałem. Tylko pięć osób ma dostęp do tej windy: ja, Arianna, nasi asystenci i Gabriel, szef ochrony Drakos. Kiedyś myślałem, że cała ta ochrona to przesada dla budynku biurowego, ale teraz, gdy wiem, że istnieją większe zagrożenia, wierzę, że mamy właściwe podejście.

„Kiedy skończą z przodem budynku i garażem, zwołajmy wszystkich pracowników na spotkanie, aby omówić nowe zasady,” mówię do Arianny, gdy winda się otwiera.

„Mam to zaplanowane na jutro rano,” odpowiada, wchodząc do windy.

Zaśmiałem się do niej, „Już o tym pomyślałaś.”

„Twoje myśli były dzisiaj zajęte innymi sprawami, więc po prostu to zaplanowałam.”

„Nie narzekam, tylko obserwuję.”

Kiedy drzwi się otworzyły, przywitała nas Tori, asystentka Arianny. Uśmiechnęła się i podała nam kawę. Przysięgam, gdybym mogła ją sklonować, nasza firma działałaby sprawnie do końca dnia. Tori była bardzo skuteczną kobietą. Była starszą wilkołaczką z Redwood. Srebrne pasma przecinały jej ciemnobrązowe włosy. Jej szare oczy zawsze były pełne tłumionego śmiechu. Traktowała nas jak rodzinę.

Arianna uważa, że to jeden z powodów, dla których jest tak skuteczna w swojej pracy. Ja myślę, że jest skuteczna, ponieważ zależy jej na pracy i jest bardzo skoncentrowana na szczegółach. Zgadzamy się, że się nie zgadzamy.

„Och, dziękuję, Tori,” mówi Arianna, biorąc kubek z kawą. „Spotkajmy się w dziale kadr za godzinę i rozpoczniemy rozmowy kwalifikacyjne.”

„Dziś jest zaplanowana tylko jedna, wszyscy inni zadzwonili i odwołali,” Tori zmarszczyła brwi na te okoliczności.

„Znowu? Co się dzieje z kandydatami? Dlaczego składają aplikacje, a potem odmawiają, gdy ich zapraszamy na rozmowę?” Arianna pokręciła głową, gdy ona i Tori szły do biura Arianny.

Niepokoi mnie, że od sześciu miesięcy mamy problemy ze znalezieniem nowego asystenta. To było nietypowe. Drakos Enterprises to firma o światowej renomie z oddziałami na całym świecie. Płacimy naszym pracownikom znacznie lepiej niż inne firmy. Przyjrzę się tej sprawie, jeśli dzisiejsza rozmowa pójdzie źle.

Westchnąłem, idąc na drugą stronę najwyższego piętra, gdzie znajduje się moje biuro. Pomiędzy biurami są dwie sale konferencyjne, duża kuchnia i dwa biura dla naszych asystentów. Zmieniliśmy najwyższe piętro, gdy przejąłem firmę po ojcu. Chciałem, aby oboje mieli swoje własne biura i sale konferencyjne.

Kiedyś było tu stare stanowisko recepcyjne, dwa biura i labirynt boksów. To było przestarzałe, a zmiana była dobra zarówno dla mnie, jak i dla Arianny. Oboje mieliśmy swoje własne przestrzenie do zarządzania częściami firmy, za które byliśmy odpowiedzialni. Prowadzimy Drakos Enterprises razem od ponad ośmiu lat. Nie mogłem sobie wymarzyć lepszego partnera niż moja siostra.

Gdy wchodzę do swojego biura, wita mnie góra papierów na biurku, dzwoniący telefon i nagły atak potwornego bólu głowy. Proszę, niech Arianna znajdzie kompetentnego asystenta. Zdejmując marynarkę, rzucam ją na sofę, a potem podwijam rękawy. Ten dzień będzie do bani.

(Punkt widzenia Iriny)

Obserwuję, jak ostatnia ekipa ochrony kończy instalację. Rzut oka na zegarek mówi mi, że moja rozmowa kwalifikacyjna jest za mniej niż trzydzieści minut. Biorę głęboki oddech, zbierając odwagę. Jeśli zawiodę tę misję, Zasha zapłaci za moje błędy. Nie mogę zawieść mojego dziecka.

No to jazda, szepczę do siebie, idąc w stronę wejścia do Drakos Enterprises.

Panika ścisnęła moje serce, gdy zbliżałam się do ochroniarza obsługującego wykrywacz metali. Jego nozdrza rozchyliły się, gdy podchodziłam do niego. Wyłapywał mój ludzki zapach. Moje serce biło szybciej, im bliżej byłam. Proszę, nie zatrzymuj mnie. Proszę, przepuść mnie. Nic we mnie szczególnego. Jestem tylko człowiekiem.

Zanim dotarłam do ochroniarza, dwa zapachy uderzyły mnie w nos.

Vicktor jest tutaj, aby zobaczyć, jak wchodzę do środka.

Ma ze sobą Zashę. Ten drań użyje wszystkiego, co ma, aby upewnić się, że będę posłuszna.

Spoglądam za siebie. Gdy to robię, moje oczy spotykają się z jego. Uśmiech na jego twarzy sprawia, że zaczynam się pocić z zimna. Patrzę na Zashę, widząc, że jej oczy są skierowane w dół. Kazał jej to robić. Moja córka robiła wszystko, co Vicktor jej kazał. Tym bardziej muszę ją od niego zabrać. Biorę głęboki oddech, a potem odwracam się, by odejść, mając nadzieję, że to nie będzie ostatni raz, kiedy zobaczę moje dziecko.

Podchodzę do strażnika przy bramce wykrywającej metal, a wyraz jego twarzy sprawia, że gardło mi się ściska. Patrzy za mną przez chwilę, a potem przepuszcza mnie przez bramkę. Jednak gdy już myślę, że jestem bezpieczna, zatrzymuje mnie inny strażnik, odsyłając pierwszego na jego stanowisko. Dodatkowy strażnik trzyma rękę na pistolecie przy biodrze.

„Czy jest jakiś problem?” jąkam się.

„Tak. Pachniesz jak człowiek, ale twoja sygnatura cieplna nie jest ludzka. Chodź ze mną, zabieramy cię do pokoju ochrony,” powiedział, chwytając mnie za ramię.

Co do diabła? Mają czujniki ciepła w tych cholernych bramkach wykrywających metal.

No to pięknie.

Rzucam okiem na plakietkę z imieniem strażnika, gdy prowadzi mnie do budynku. Evans. Moje myśli są zbyt zajęte tym, co Vicktor mi zrobi, by zauważyć wnętrze budynku. Następne, co pamiętam, to że jestem delikatnie pchnięta do czegoś, co wygląda na pokój przesłuchań. Evans dzwoni do kogoś przez radio na ramieniu.

Wezwał swojego szefa, mężczyznę o imieniu Gabriel, który ma przyjść za kilka minut. Proszę, niech nie zadają zbyt wielu pytań. Wiem, co mam mówić, ale w panice mogę się pomylić. Życie Zashy zależy od tego, czy zachowam spokój.

„Zostań tutaj, wrócę z moim szefem. Wtedy będziesz mogła wyjaśnić, dlaczego udajesz człowieka,” Evans otworzył drzwi, zamykając je za sobą, zostawiając mnie samą.

Łzy napłynęły mi do oczu, pot wystąpił na czole, a potem zdarzyło się najgorsze. Drzwi się otworzyły, a do moich zmysłów dotarł niebiański zapach mojego partnera. Dlaczego on też tu jest? Moje oczy rozszerzyły się, gdy spojrzałam na drzwi. Potem zdarzyło się coś najgorszego, co mogłam sobie wyobrazić. Mój wilk wyszedł na powierzchnię na chwilę, a mój ludzki zapach został zastąpiony moim naturalnym zapachem wilkołaka.

Partner warknął Sebastion, wchodząc do pokoju.

Partner warknęła Anya, walcząc o kontrolę.

A potem wszystko się posypało.

Mężczyzna, którego uznałam za Gabriela, odepchnął Sebastiona za siebie, a następnie wyciągnął broń z kabury przy biodrze. Potem ten drań poraził mnie paralizatorem. Ból był nie do zniesienia, gdy moje ciało szarpnęło się. Upadłam na kolana, wściekłe warknięcia wypełniły moje uszy, a potem zobaczyłam tylko ciemność, gdy straciłam przytomność. Czy ten dzień mógłby być jeszcze gorszy?

Co wydawało się godzinami później, powoli otworzyłam oczy. Byłam w bardzo luksusowym biurze, a jasne światło słoneczne świeciło mi prosto w oczy. Kiedy świadomość w pełni powróciła, mogłam wyczuć kilka zapachów i głosów. Jego zapach wyróżniał się spośród innych. Sebastion był bliżej mnie niż ktokolwiek inny w pokoju. Czy mógłby, proszę, odejść? Zrujnuje wszystko, po co tu przyszłam.

Proszę, niech mnie nie dotyka.

„Widzę, że się obudziłaś,” głęboki, chrapliwy głos odezwał się z mojej lewej strony.

Usiadłam na bardzo miękkiej sofie, na której leżałam. W pokoju było czterech innych ludzi oprócz mnie i Sebastiona. Wszyscy byli wilkołakami. Przeskanowałam ich twarze, rozglądając się po pokoju. Gabriel był po mojej lewej stronie. Patrzył na mnie, a jego stalowoszare oczy wwiercały się prosto w moje. Evans stał za nim, ale jego oczy były łagodniejsze, jakby nie chciał, żebym cierpiała.

Dwie kobiety w pokoju patrzyły na mnie z mieszanką gniewu i troski. Starsza pani wyglądała na zaniepokojoną, podczas gdy młodsza patrzyła na mnie z gniewem wypisanym na twarzy. Twarzy, która była bardzo podobna do twarzy jej brata. Ona jest bliźniaczką. Moim drugim celem. Fantastycznie.

Ku mojemu zmartwieniu, nie mogłam oderwać wzroku od Sebastiona. Jego oczy sprawiły, że się wzdrygnęłam. Widziałam w nich tylko wściekłość. Miał do tego pełne prawo. Weszłam do jego budynku pod przebraniem człowieka. Potem wszystko poszło nie tak. Gdyby Vicktor nie był dziś na zewnątrz, odwołałabym i przełożyła spotkanie. Dałoby mi to więcej czasu na rekonesans.

„Kim jesteś i dlaczego tu jesteś?” zapytał Sebastion.

Jego głos przeszył mnie dreszczem, i ku mojemu zadowoleniu, nie był to zły dreszcz. Nie, przestań, do diabła z tym więzią partnerstwa. Teraz zdecydowanie nie jest na to czas. Gdybyśmy byli w innym czasie i innej sytuacji, byłabym przeszczęśliwa z tej drugiej szansy. Nie dzisiaj, Bogini Księżyca, nie teraz.

„Jeśli nie odpowiesz mi szczerze, sprowadzę kogoś, kto cię do tego zmusi,” powiedział Sebastion, stojąc nade mną.

„Nazywam się Irina, przyszłam tu na stanowisko asystentki osobistej.” wyszeptałam, nie mogąc nadać swojemu głosowi siły, której potrzebowałam.

„Naprawdę? To dlaczego przebrałaś się za człowieka?” zapytał Gabriel.

„Byłam zdenerwowana.”

„To rzadka umiejętność. Mój beta Flint ją posiada, a także niektórzy z moich zwiadowców. Nie wierzę ci, że to przez nerwy. Powiedz mi prawdę? Czy to przypadek, że przyszłaś tu dzień po tym, jak wymieniłem cały mój ludzki personel na wilkołaki? Tego samego dnia, kiedy wprowadziłem surowsze środki bezpieczeństwa?” Głos Sebastiona był twardy, jego oczy błyskały między czernią a brązem.

„Mogłaś się też przedostać, gdyby nie to, że czujniki ciepła wykryły, że nie jesteś człowiekiem,” powiedział Gabriel, patrząc na mnie z gniewem.

„Powiedz nam, kim naprawdę jesteś, a możemy dojść do sedna tej sytuacji,” po raz pierwszy odezwała się Arianna Drakos.

Jej głos uspokoił mnie, ale słyszałam stal pod aksamitnym tonem. Ona też była zła. Nie obwiniam jej.

„Czy współpracujesz z kimś innym? Konkurencją biznesową?” Sebastion spojrzał na mnie, jakby miał pomysł, po czym wyszedł z pokoju.

„Jesteś jego drugą szansą na partnerkę. Jest wściekły z tego powodu. Chce partnerki, ale nie jesteś tym, czego się spodziewał.” powiedziała Arianna, nadal patrząc na mnie gniewnie.

„Ja...” Zanim zdążyłam dokończyć, Sebastion wrócił do pokoju. Wściekłość emanowała z niego falami.

„Nie jesteś szpiegiem żadnej konkurencji biznesowej, prawda? Jesteś szpiegiem kogoś znacznie bardziej złowrogiego.”

Jego słowa uderzyły mnie jak kubeł lodu. Skąd mógłby to wiedzieć? Vicktor i jego organizacja dokładają wszelkich starań, aby ukryć się przed ciekawskimi oczami świata zewnętrznego. Skąd Sebastion mógłby wiedzieć o Kolekcjonerach? Nie. O, Bogini, nie. On nie może wiedzieć. Nic dobrego nie wyniknie z tego dnia.

Jeśli dzisiaj nie wyjdę stąd jako osobista asystentka Sebastiona, Victor zabije moje dziecko. Muszę znaleźć wyjście z tego koszmaru.

A co, jeśli powiedziałabym im prawdę? Jeśli wiedzą o Kolekcjonerach, może mogą mi pomóc. Może pomogą mi uwolnić Zashę z rąk Vicktor i w końcu uwolnić ją od jego tortur.

Czy jestem gotowa zaryzykować jej życie na może? Jeśli teraz nie podejmę ryzyka, może nigdy nie będziemy wolne.