Mijn Luna (Grijze Wolven Serie boek 8)

We hebben gezien hoe de Roemeense Grijze Wolven hun ware metgezellen vonden, vochten tegen het kwaad en herenigd werden met de andere Canis lupis in de wereld. Nu zullen we zien hoe de machtigste Alpha in hun geschiedenis zijn gelijke ontmoette in de vrouw die zijn metgezel werd en hem hielp de man te worden die hij moest zijn om te kunnen leiden.
Elk leven laat een erfenis achter. Elk verhaal heeft een begin en een einde. De Alpha van de Roemeense Grijze Wolven weet dit beter dan de meesten. Hij weet ook dat het de gebeurtenissen zijn die die erfenis creëren en de ervaringen, triomfen en mislukkingen die in het midden van het verhaal plaatsvinden, die ertoe doen. Zijn verhaal begon een eeuw geleden en nu heeft een tragedie hem naar zijn rechtmatige plaats als Alpha van de Oost-Roemeense roedel geleid. Voordat hij honderden leidde, moest hij leren een paar te leiden. Voordat hij voor allen offerde, moest hij bereid zijn voor enkelen te offeren. Voordat hij de man kon zijn die voorbestemd was om zijn ras te redden, moest hij bereid zijn hen te dienen. Om verheven te worden, moest hij eerst neergehaald worden. Er was maar één die dit kon doen en overleven, slechts één die zijn pad kon verlichten wanneer de duisternis toesloeg; zijn metgezel, zijn Luna. Dit is de opbouw van hun erfenis, het midden van hun verhaal. Hun triomfen, hun mislukkingen en hun tragedies die hen op een dag sterk genoeg zouden maken om een ras te herstellen dat verscheurd was door hebzucht, afgunst en angst.