Inna część mnie

Cassandra Wolfe; samotny wilk.
Dosłownie.
Jej jedyną przyjaciółką była... cóż, jej wewnętrzna jaźń; a dokładniej, jej wewnętrzny wilk Evangeline, która uwielbiała opowiadać Cassie historie z mitologii greckiej i bajki o watahach wilkołaków z dalekich krain. Ponieważ mieszkała w dużym mieście, gdzie nikt nigdy nie wspominał o przemianie w wilka, Cassie nie wierzyła w opowieści Evy. Co więcej, ponieważ nigdy nie spotkała nikogo podobnego do siebie, postanowiła odizolować się od reszty świata, aby nikt nie odkrył prawdy o jej genetycznej anomalii i nie skończyła w szpitalu psychiatrycznym – albo, co gorsza, w laboratorium w jakiejś tajnej bazie wojskowej.
Wchodzi Braden Hunter, Alfa Watahy Krwawego Kamienia, którego spotyka przypadkiem w złowrogą, ciemną i burzliwą noc. Ich spojrzenia się spotykają... i po chwili szoku wiedzieli, co mieli wiedzieć.
Byli sobie przeznaczeni.
Braden wiedział, że patrzy na tę, którą Bogini Księżyca wybrała specjalnie dla niego; tę, która miała go podnieść na wyższy poziom w każdym możliwym aspekcie, po prostu będąc w jego życiu.
Cassie natomiast stała z szeroko otwartymi oczami, oszołomiona, wypowiadając pierwsze słowa, które przyszły jej do głowy.
„O, kurwa.”