Het Andere Deel van Mij

Cassandra Wolfe; een eenzame wolf.
Letterlijk.
Haar enige vriend was... nou ja, haar innerlijke zelf; meer specifiek, haar innerlijke wolf Evangeline, die Cassie graag vermaakte met verhalen over de Griekse mythologie en sprookjes over weerwolvenroedels ver, ver weg. Omdat ze in een grote stad woonde waar niemand ooit sprak over het veranderen in een wolf, geloofde Cassie Eva's verhalen niet. Bovendien, omdat ze nog nooit iemand zoals zij had ontmoet, koos ze ervoor zichzelf te vervreemden van de rest van de wereld, uit angst dat ze de waarheid over haar genetische afwijking zouden ontdekken en haar in een psychiatrische inrichting zouden stoppen – of erger nog, in een laboratorium in Area 51.
En toen kwam Braden Hunter, Alpha van de Bloodstone Roedel, die ze toevallig ontmoette op een onheilspellende, donkere en stormachtige nacht. Hun ogen ontmoetten elkaar... en na een moment van schok wisten ze wat ze moesten weten.
Ze waren voorbestemd.
Braden wist dat hij keek naar degene die de Maangodin speciaal voor hem had uitgekozen; degene die hem op elke mogelijke manier zou verheffen door simpelweg in zijn leven te zijn.
Cassie daarentegen stond met grote ogen en verbijsterd, en hapte naar de eerste woorden die in haar opkwamen.
"Oh, shit."