Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 27

Ik open mijn ogen en merk dat ik alleen ben. Dat is een opluchting. Ik ben niet langer aan het plafond geketend, maar ik ben nog steeds naakt. Ik lig op mijn rug op de koude tegels. Ik kijk rond in de cel en zie dat mijn bloed de muren heeft bedekt. Als ik niet zoveel pijn had en wist dat het niet m...