Rozdział 1
Isabelle
Siedziałam przy stole na lunchu sama, zajmując się swoimi sprawami. Byłam jedyną osobą, która nie była na Treningu Wilków 4, bo jeszcze się nie przemieniłam. Miałam 18 lat... Powinnam była się przemienić cztery lata temu. Westchnęłam. Spojrzałam przez okno, żeby zobaczyć Caleba prowadzącego drużynę, prawie tak dużego jak tata. To powinnam być ja. Urodziłam się PIERWSZA. Zostałam oszukana przez Białą Damę, ona zdaje się dawać mężczyznom w rodzinie większe wilki.
A co z Michelle? powiedziała Glitter, mój wewnętrzny wilk. Miała rację, zapomniałam o niej. Miała już 2 metry wzrostu i była tej samej wielkości co wilk wujka Connora. Mój inny kuzyn Jason był tylko odrobinę większy. Problem polegał na tym, że syn wujka Connora, córka cioci Shelly... i mój młodszy brat byli wszyscy silniejsi ode mnie. Dostali swoje wilki na czas... a ja wciąż byłam praktycznie Omegą... wilkiem, który nie może się przemienić.
Ludzie drżeli, gdy ich widzieli. Naprawdę drżeli. Mój brat musiał tylko przejść korytarzem, a ten rozstępował się jak morze! Miałam tylko 155 cm wzrostu... Westchnęłam, mieszając jedzenie widelcem. Modliłam się do Damy, żeby mój partner był ogromny. Niech będzie tak silny, że nawet ja dwa razy się zastanowię, gdy zaryczy. Pomyślałam z gniewem. Dlaczego musiałam być taka mała?! Mruczałam w myślach.
„Hej” usłyszałam głos spoconego nastolatka. Miał około 195 cm wzrostu, szare włosy, idealną opaleniznę i głębokie fioletowe oczy. Był muskularny i miał na sobie mundur Młodszego Wojownika, ale chciałam, żeby sobie poszedł. Nie był w moim typie; czekałam na swojego partnera. Wiedziałam, że to nie on; to było instynktowne.
Usiadł obok mnie, a ja wypuściłam duży oddech przez nos. Tata mówił, żeby zawsze dawać ostrzeżenie. Pokazałam kły. Zignorował to.
„Dlaczego zawsze jesteś sama, mała?” Skrzywiłam się, gdy to powiedział, ale nie zrozumiał aluzji.
Warknęłam na niego. „Spadaj.” Warknęłam. Zignorował mnie znowu i trochę się zaśmiał.
„Jak masz na imię?” Zapytał, przysuwając się bliżej mnie, musiałam walczyć z Glitter, żeby go nie ugryźć. Mój wewnętrzny wilk był bardzo dominujący i nienawidził być traktowany jak coś mniej niż przyszła Luna... ale to ja byłam powodem, dla którego nie mogłyśmy się przemienić. Moja niska postura znowu wpędziła mnie w niechcianą sytuację.
„Isabelle, teraz zostaw mnie w spokoju.” Warknęłam, podnosząc tacę, żeby znaleźć inny stół. Jak bardzo nienawidziłam się poddawać... On był większy ode mnie, a ja nie miałam jeszcze swojej siły, bo nigdy się nie przemieniłam. Postanowiłam, że spróbuję dzisiaj, bez względu na wszystko.
Złapał mnie za ramię i zmusił do ponownego usiądnięcia. „Stary, odwal się, nie masz pojęcia, co robisz.” Ostrzegłam, nie blefowałam.
„Dlaczego miałbym? Skąd wiesz, że nie jesteśmy partnerami? Przeniosłem się z rodzicami z GreenMoon w zeszłym roku, a do Księżyca Żniw zostało jeszcze 6 miesięcy.” Pochylił się w moją stronę, wyzywając mnie, wiedząc, że nic nie mogę z tym zrobić... albo tak mu się wydawało.
„Mam dość.” Mówię beznamiętnie. Caleb, ten śmierdzący chłopak mnie nęka. Przesyłam myśl. Nie odpowiedział. Ale zobaczyłam, jak skacze do tylnego wyjścia stołówki i przemienia się całkiem nagi przed wszystkimi. Zrobiło się cicho. Prawie wyrwał drzwi z zawiasów.
„Co robisz mojej siostrze?” Jego głos grzmiał, ale oczy wciąż były niebieskie. Jego fałszywy spokój zawsze mnie niepokoił. Był w rzeczywistości kulą gniewu z powodu swojego wilka Raakshira, ale zawsze był cichy. Zawsze najpierw słuchał, a potem decydował, czy rozerwać cię na strzępy, jeśli twoja odpowiedź była głupia.
Światło zgasło w jego oczach, gdy mój brat podszedł do niego, swobodnie łapiąc parę szortów od nauczyciela, nie odwracając wzroku od chłopaka. „Nie wiedziałem!” Pisnął, gotowy do ucieczki, ale Caleb zatrzymał się i zamknął oczy.
„Jeśli uciekniesz, mój wilk cię dogoni.” Chłopak zamarł. Caleb wziął głęboki oddech. „Dlaczego myślałeś, że nękanie nieprzemienionej wilczycy to dobry pomysł? Odrzuciła twoje zaloty, a ty zignorowałeś jej ostrzeżenie.” Powiedział to bez warkotu, ale jego oczy zrobiły się czerwone.
„Cholera... nie myślałem...” Mamrotał.
„Myślałeś, tylko nie mózgiem.” Westchnął mój brat, powoli zaciskając rękę na gardle chłopaka. „Wciąż nie wiem, co z tobą zrobić.” Powiedział, a jego pazury wysunęły się z wolnej ręki, a oczy chłopaka rozszerzyły się ze strachu. Westchnęłam... Nie mogę pozwolić, żeby go zabił, choć bardzo tego chciałam...
„Caleb, chciałam tylko, żeby mnie zostawił w spokoju, a nie żeby mnie pokryła krew... Nie wiem, co powinieneś zrobić, po prostu daj mu ostrzeżenie czy coś.” Położyłam rękę na jego piersi. Spojrzał na mnie i pozwolił swoim oczom znowu stać się niebieskimi. Upuścił go na ziemię, a Młodszy Wojownik zerwał się na nogi.
„Dostaniesz jedno ostrzeżenie. Zostaw wilczyce w spokoju.” Warknął, a wszyscy, nawet nauczyciele, pokazali swoje szyje.
Uciekł, znikając, gdy przeszedł przez podwójne drzwi. Caleb położył rękę na mojej głowie. „Zjem z tobą lunch, siostro.” Powiedział stanowczo.
Zmrużyłam na niego oczy, ale zgodziłam się. „...Ani słowa o tym tacie!” Syknęłam.
„Proszę cię, wiesz, że już wie.” Powiedział z małym uśmiechem. Siedział ze mną do końca lunchu, a potem poszliśmy razem na biologię. Lekcje ciągnęły się powoli po tym, a ja byłam trochę wkurzona. Dlaczego myślał, że to w porządku mnie nękać? Zastanawiam się, czy mama musiała przez to przechodzić.
„Caleb i Isabelle Charred, proszę zgłosić się do biura.” Powiedział głośnik w mojej ostatniej klasie. Westchnęłam, spakowałam swoje rzeczy i poszłam zobaczyć się z rodzicami.
Ku mojemu zaskoczeniu, to była mama. „Jestem pewna, że wiesz, dlaczego tylko ja przyszłam do środka.” Powiedziała z małym uśmiechem, siadając obok Caleba.
„Nic się nie stało, mamo.” Mówię szczerze, siadając w biurze.
„Już wiem, dlatego przyszłam was odebrać. Chcę ci coś pokazać.” Uśmiechnęła się.
Szłam z nią ze szkoły, otrzymując ukłony po drodze. Ludzie szanowali mamę, bo była dobrą Luną. Była naprawdę sprawiedliwa i nie oceniała ludzi po randze. Mam nadzieję, że mój partner będzie równie sprawiedliwy. Westchnęłam. Tata siedział w samochodzie, jego oczy były całkowicie czerwone, a mama położyła rękę na jego policzku.
„Tato, nic mi nie jest.” Narzekam, ale on się tym nie przejmował. Dla niego zostałam zaatakowana... Westchnęłam i spojrzałam przez okno. Pojechaliśmy do domu babci i dziadka. Tata zaparkował i wszedł do środka z Calebem, podczas gdy mama i ja poszłyśmy na podwórko. Wskazała, żebym pobiegła z nią.
Ścieżka była naprawdę spokojna, ale jej nie rozpoznawałam. Były tam stare cedry, sosny, brzozy i dzika przyroda. Ta ścieżka nie była nawet wybrukowana, to była po prostu ziemia pokryta igłami sosnowymi. Wtedy zobaczyłam, dlaczego mnie tu zabrała. Był to rodzaj płytkiego, ale szerokiego strumienia. Był krystalicznie czysty, z małymi żółwiami siedzącymi na skałach. „Dlaczego nigdy wcześniej nie widziałam tego miejsca?” Zapytałam.
„To tajemnica.” Uśmiechnęła się, siadając na ziemi. Dołączyłam do niej, patrząc na krajobraz. „Właściwie znalazłam to miejsce przypadkiem w dniu, w którym poznałam twojego ojca. Miałam dwadzieścia kilka lat, kiedy się przemieniłam, i nawet teraz jestem naprawdę małym wilkiem. Ale nie liczy się rozmiar, siła ani nawet kiedy się przemienisz, liczy się to, kim jesteś. Bądź szczęśliwa z tym, kim jesteś, nie musisz rywalizować, masz swoją rodzinę i stado, które ci pomoże.” Powiedziała i położyła się na trawie.
„To musi być dla ciebie romantyczne miejsce, mamo?” Zapytałam z uśmiechem, kładąc się obok niej, słońce było idealne, a bryza od wody była chłodna.
Zaśmiała się. „...Nie, jeśli już, to był prawdopodobnie najbardziej przerażający dzień w moim życiu. Nie znałam twojego ojca aż do tego dnia i naprawdę myślałam, że mnie zabije.” Powiedziała z figlarnym uśmiechem, a ja się zaśmiałam. Tata jest przy mamie jak futrzana kulka. Trudno było uwierzyć, że zaczęli tak burzliwie.
„Mamo, czy mogę teraz spróbować się przemienić?” Zapytałam, a ona mruknęła w zgodzie, siadając.
Nie przemieniłam się, bo jesteś taka mała. Jesteś pewna? Zapytała.
Tak, chyba że chcesz nadal poddawać się słabym samcom. Warknęła.
Szybko zdjęłam szkolne ubrania, a ból przyszedł jak fala uderzeniowa. Czułam, jak moje kości i mięśnie rosną; stawałam się większa! Upadłam na ziemię, ale pamiętałam kolejność, którą tata zawsze mi śpiewał: głowa, kręgosłup, kończyny. Mieliśmy trudności z przemianą palców w łapy, ale w końcu, metodą prób i błędów, udało się. Mój krzyk zamienił się w wycie, na które odpowiedzieli tata i Caleb.
Byłam teraz swoim wilkiem. Wydałam kolejne wycie, nie mając pojęcia, co to znaczy, ale czułam się dobrze w futrze. Czułam się silna. Spojrzałam na siebie w wodzie. Byłam piękna i naprawdę puszysta. Na miłość boską, byłam kulką futra. Usłyszałam, jak tata ryczy ostrzeżenie o wyzwaniu. Musiał myśleć, że jesteśmy atakowani, a mama się śmiała. Byłam zdezorientowana, dlaczego ryczał na mnie wyzwanie, ale mama poklepała mnie po głowie, zanim mogłam odpowiedzieć.
„Twój ojciec nigdy nie słyszał twojego prawdziwego wycia; myśli, że jesteś zbyt blisko naszą Rouge.” Powiedziała, drapiąc mnie za uchem. Uderzyłam nogą o ziemię i powinnam była być rozczarowana sobą. To było haniebne, ale na miłość boską, jak to było przyjemne...
Jesteś martwa. Usłyszałam, jak tata ryczy w powszechnym łączu myśli, co całkowicie zepsuło mój moment z mamą.
A niech to. Połączyłam się z mamą. Jak straszne to było, wyzwałam go z powrotem, rycząc, a potem kaszląc i pijąc trochę wody ze strumienia.
„Na miłość boską.” Powiedziała, kręcąc głową.
Nie mów mu! Połączyłam się. Miałam kiepski dzień, dlaczego nie zrobić kawału tacie i bratu?
Pędzili ścieżką, wydając śmiertelne wycia, które sprawiły, że Glitter była nerwowa. Martwiła się, że mnie nie rozpoznają, ale stałam twardo.
Mama zdjęła ubrania i złożyła je starannie obok moich, zanim natychmiast się przemieniła. Była malutka, ale szczerze piękna, mając ciemnoszary grzbiet i srebrne nogi. Była prawdopodobnie o połowę mniejsza ode mnie, ale trzymała ogon jak Luna. Okazałam szacunek i opuściłam swój ogon niżej niż jej, i czekałyśmy na nich.
...Jesteś taka... puszysta. Połączył się tata w zamieszaniu. Zatrzymał się, gdy zobaczył mamę obok mnie.
Siostra, nadal jesteś mniejsza ode mnie. Powiedział Caleb z oczywistym uśmiechem. Jego wilk wyglądał, jakby się do mnie uśmiechał. Nadal byłam najmniejsza, ale przynajmniej teraz, z moimi mocami, mogłam się bronić. Zyskałabym zapach silnego wilka, co sprawiłoby, że większość dwa razy by się zastanowiła, zanim by mnie zaczepiła. Minie trochę czasu, zanim będę się przemieniać tak szybko jak oni.
Mama i tata dotknęli nosami, a on zabrał nasze ubrania, żebyśmy mogły się przebrać u babci i dziadka.
Czułam się tak dobrze, biegając, skacząc i wyjąc. W końcu byłam wilkiem... ale jak mam się przemienić z powrotem, kiedy tam dotrzemy?!