3- Comfort en koekjes
Ik maak de laatste paar uren van mijn dienst in een waas af. Ik ben nog steeds in de wolken vanwege mijn eerste echte vriend eindelijk. Anthony kijkt me vreemd aan als ik hem vrolijk toewuif op weg naar buiten, iets wat ik zeker nog nooit eerder heb gedaan.
Ik woon op de derde verdieping van een klein, krap en enigszins vervallen gebouw. Tenminste, de huur is goedkoop en de hospita is de liefste vrouw. Waarschijnlijk het dichtstbijzijnde wat ik heb aan een echte vriend. Ze is een klein oud vrouwtje, menselijk, maar ongewoon accepterend tegenover Magiërs. Ze leeft van de huur van de bewoners van het gebouw en brengt haar dagen door in haar eigen kleine appartement op de begane grond.
Ik had vroeger de begane grond, maar ongeveer een maand geleden werd het duidelijk dat Maggie, de hospita, de trap niet veel langer zou kunnen beheren. Ik bood aan om met haar te ruilen. De klim is vervelend, vooral na een lange dag werken. Maar ik ben pas tweeëntwintig jaar oud. Lang niet oud genoeg om te klagen over iets simpels als een paar trappen.
Het ruilen van appartementen met Maggie had wel een leuk voordeel. Maggie brengt bijna al haar vrije tijd door met bakken en het maken van verschillende lekkernijen die ze heel graag met mij deelt. Ze bakt overdag en verkoopt het meeste van wat ze maakt 's ochtends op een lokale markt. Het levert haar niet echt geld op, maar het dekt de kosten van de ingrediënten en laat haar genieten van haar pensioen.
Ik bereik eindelijk mijn verdieping en vind een bord met chocolate chip cookies, bedekt met plasticfolie, op de vensterbank met een klein briefje eraan geplakt.
*Probeer een nieuw recept. Ik heb Logan gevraagd deze voor je naar boven te brengen. Laat me weten wat je ervan vindt.
- Liefs, Maggie*
Logan is Maggie's kleinzoon. Hij woont met zijn moeder een paar straten verderop. Hij komt vaak langs om Maggie na school te bezoeken. Ze geeft hem altijd lekkernijen in ruil voor zijn hulp bij het doen van een paar klusjes voor haar, zoals het bezorgen van koekjes bij mijn appartement. Hij is elf jaar oud en nog steeds gretig om te helpen, dus het is een perfecte regeling voor hen beiden. Ik heb ook een groene draad opgemerkt die Maggie en haar kleinzoon verbindt. Ze zijn een van de redenen waarom ik vermoed dat het een soort mentorrelatie vertegenwoordigt.
Ik grijns en laat mezelf binnen in mijn appartement, terwijl ik het bord meeneem. Ik gooi mijn sleutels op het kleine tafeltje dat ik tegen de muur van de woon/eet/keukenruimte heb staan. Ik heb nooit gasten, dus het tafeltje wordt nauwelijks gebruikt. Mijn appartement bestaat uit een gezamenlijke woon/eet/keukenruimte, een piepkleine slaapkamer en een balkon. Er is een wasruimte op de begane grond die verbonden is met Maggie's appartement en die alle bewoners van het gebouw delen.
Mijn appartement is misschien geen vijfsterrenhotel, maar het is veilig en comfortabel en geeft me een plek die ik mijn eigen kan noemen. Ik ben opgegroeid in een Magiërs-weeshuis waar ik bleef tot ik achttien was. Ik verhuisde een paar jaar tussen slechte appartementen voordat ik me hier vestigde. Mijn tijd in het weeshuis was niet prettig omdat ik niet paste bij de andere Magiërs daar, niet dat er veel van ons waren.
De meeste Magiërs vormen groepen. Een Shifter-kind zou nooit naar een weeshuis worden gestuurd; ze zouden worden opgenomen door andere Shifters. Heksen blijven ook graag samen in hun covens. Tovenaars nemen vaak leerlingen aan en zullen jonge Tovenaars opnemen als ze beschikbaar zijn om te trainen en op te voeden naar hun eigen beeld. Ze zijn naar mijn mening een beetje zelfingenomen. Nee, de weinige Magiërs die in weeshuizen terechtkomen, zijn meestal Succubi en Incubi (hun ouders zijn tenslotte berucht om hun promiscuïteit) en Magiërs die niet geïdentificeerd kunnen worden. De meesten van hen ontdekken hun krachten vrij jong en worden dan geadopteerd door geschikte families.
Uitgeput van een lange dienst, trek ik mijn haar in een lage paardenstaart en kleed me om in mijn pluizige, roze, met eenhoorns versierde flanellen pyjama en konijnensloffen. Ik zet een pakje instant noedels in de magnetron van mijn zelden gebruikte keuken en ga zitten om mijn koekjes te eten terwijl ik wacht. Ze zijn geweldig. Notitie aan mezelf, vertel Maggie hoe geweldig deze koekjes zijn.
Ik eet snel en verbrand mijn tong een beetje terwijl ik de laatste van de bouillon uit de kom drink. Ik slik een paar slokken water en laat mijn vaat bij de gootsteen staan voordat ik door mijn slaapkamer naar de badkamer ga, waar ik mijn tanden poets voordat ik terug strompel naar mijn slaapkamer. Het is klein maar gezellig. Ik heb het gevuld met alle soorten pluizige dekens, kussens en zitzakken die ik me kan veroorloven.
Elke keer dat ik besluit mezelf te verwennen, is het met een nieuw comfortobject. Sommige mensen kopen make-up en mooie kleren, anderen kopen boeken of films. Ik koop comfortabele, zachte objecten. Oké, en een Netflix-abonnement, maar ik betaal daar maar de helft van. Maggie en ik delen een Netflix-account. Ze heeft geen idee hoe de meeste technologie werkt, dus ik heb het ingesteld en betaal ervoor, maar ze trekt een klein bedrag van mijn huur af in ruil voor haar eigen profiel erop.
Ik heb ooit stiekem gekeken wat ze aan het kijken was en moest inwendig lachen toen ik ontdekte dat ze bijna niets anders kijkt dan romcoms. Niet dat ik het haar kwalijk neem, ik kijk ze ook, waarschijnlijk vaker dan de meeste mensen.
Ik heb geen tv, in plaats daarvan heb ik een laptop die waarschijnlijk het meest waardevolle item is dat ik bezit. Ik heb maandenlang extra diensten gewerkt om ervoor te sparen. Ik verplaats de laptop van de stapel dekens en kussens op mijn bed en zet hem op het kleine bijzettafeltje.
Met de laptop uit de weg, leg ik snel mijn goedkope klaptelefoon aan de lader (iets wat ik alleen heb zodat werk me kan bereiken. Of Maggie af en toe) en dan val ik in mijn bed en begraaf mezelf onder de stapels dekens.
De draad die Megan en mij verbindt is nu vervaagd, wat me vertelt dat ze niet in de buurt is. Ik sluit mijn ogen en ontspan, en het duurt nauwelijks enige tijd voordat ik in slaap val na mijn lange en emotioneel uitputtende avond. Het was een lange nacht geweest, maar verrassend genoeg had ik hem niet ontmoet. Ik weet niet waarom, maar ik verlangde ernaar hem weer in mijn dromen te ontmoeten. Ik moet wel gek zijn geweest.
Een plotselinge klop op de deur maakte me wakker. Aan het geluid van de persoon die op de deur klopte, kon ik raden dat hij niet iemand was om mee te sollen.