De Tot Slaaf Gemaakte Lycan Partner van de Laatste Draak

-WAARSCHUWING- Dit verhaal kan inhoud bevatten die sommigen verontrustend vinden.
"Als je me niet met je mond kunt bevredigen, dan zul je me op een andere manier moeten bevredigen."
Hij scheurde haar dunne kleding van haar lichaam en gooide de gescheurde stof opzij. Visenya raakte in paniek toen ze precies begreep wat hij bedoelde.
"Laat me het nog een keer proberen... met mijn mond. Ik denk dat ik..."
"Stil!" Zijn stem weerkaatste tegen de muren van zijn slaapkamer en bracht haar meteen tot zwijgen.
Dit was niet hoe ze zich haar eerste keer had voorgesteld. Ze had gedacht aan gepassioneerde kussen en tedere strelingen van een man die van haar hield en haar koesterde. Lucian zou niet liefdevol zijn, en hij koesterde haar zeker niet. Ze was vervloekt met een partner die uit was op wraak en niets liever wilde dan haar zien lijden.
Tien jaar waren verstreken sinds de Draken over de wereld heersten... sinds Visenya haar plaats innam als Lycan Koningin. Vampieren werden gedwongen zich in de schaduwen terug te trekken nu het jagen op en tot slaaf maken van mensen met de dood werd bestraft. De wereld was eindelijk in vrede... totdat Drakenheer Lucian ontwaakte uit zijn kunstmatige slaap en ontdekte dat zijn hele ras was uitgemoord door Visenya's vader. Visenya werd van haar koninkrijk beroofd en gedwongen de rest van haar dagen als Lucians slaaf door te brengen. De wreedste grap van allemaal is dat Visenya ontdekt dat de partner waar ze al die jaren zo trouw op heeft gewacht, niemand minder is dan de wraakzuchtige Drakenheer zelf.
Verblind door hun haat voor elkaar, is het genoeg om de intense band tussen hen te bestrijden? Zal Lucian Visenya tot haar absolute limiet drijven, om er uiteindelijk spijt van te krijgen?