De Roedel: Regel Nummer 1 - Geen Maten

Zachte, hete lippen vinden de schelp van mijn oor en hij fluistert: "Denk je dat ik je niet wil?" Hij duwt zijn heupen naar voren, wrijvend tegen mijn billen en ik kreun. "Echt?" Hij lacht zachtjes.
"Laat me los," snik ik, mijn lichaam trillend van verlangen. "Ik wil niet dat je me aanraakt."
Ik val voorover op het bed en draai me dan om om hem aan te kijken. De donkere tatoeages op Domonic's gebeeldhouwde schouders trillen en zetten uit met de beweging van zijn borstkas. Zijn diepe, kuiltjeslach is vol arrogantie terwijl hij achter zich reikt om de deur op slot te doen.
Op zijn lip bijtend, sluipt hij naar me toe, zijn hand gaat naar de naad van zijn broek en de groeiende bult daar.
"Ben je er zeker van dat je niet wilt dat ik je aanraak?" fluistert hij, terwijl hij de knoop losmaakt en een hand naar binnen glijdt. "Want ik zweer bij God, dat is alles wat ik heb willen doen. Elke dag sinds het moment dat je onze bar binnenstapte en ik je perfecte geur aan de andere kant van de kamer rook."
Nieuw in de wereld van shifters, is Draven een mens op de vlucht. Een mooi meisje dat niemand kon beschermen. Domonic is de kille Alpha van de Red Wolf Pack. Een broederschap van twaalf wolven die leven volgens twaalf regels. Regels die ze gezworen hebben NOOIT te breken.
Vooral - Regel Nummer Eén - Geen Maten
Wanneer Draven Domonic ontmoet, weet hij dat zij zijn mate is, maar Draven heeft geen idee wat een mate is, alleen dat ze verliefd is geworden op een shifter. Een Alpha die haar hart zal breken om haar te laten vertrekken. Ze belooft zichzelf dat ze hem nooit zal vergeven en verdwijnt.
Maar ze weet niets van het kind dat ze draagt of dat Domonic, op het moment dat ze vertrok, besloot dat regels er zijn om gebroken te worden - en nu, zal hij haar ooit weer vinden? Zal ze hem vergeven?