บทที่ 4

หลินฮ่าวเดินเข้าประตูมาด้วยความระมัดระวัง กวาดสายตามองห้องทำงานที่มีขนาดประมาณห้าสิบตารางเมตร ตรงด้านหน้ามีโต๊ะกาแฟตั้งอยู่ ถัดไปด้านหลังเป็นชุดโซฟาหนังแท้ และหลังโซฟาเป็นหน้าต่างบานใหญ่จรดพื้น

โต๊ะทำงานวางอยู่ทางด้านตะวันออก เขาเห็นซูอวี้จู่นั่งอยู่หลังโต๊ะ สวมชุดสูทสีดำเข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตสีขาว ผมยาวสยายเป็นระเบียบถึงบ่า โคนผมมีลอนใหญ่ๆ เล็กน้อย บนสันจมูกโด่งสวมแว่นตากรอบทอง เธอมีเสน่ห์แบบผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่และมีความรู้

ทุกครั้งที่ได้พบซูอวี้จู่ เขามักจะรู้สึกประหลาดใจในแบบที่แตกต่างกันไป

ซูอวี้จู่ยิ้มและพยักหน้าให้หลินฮ่าว "หลินน้อย อย่าเกร็งไป นั่งลงสิ"

หลินฮ่าว: "ครับ ได้ครับป้าเล็ก"

"วันนี้เรียกเธอมาก็เพื่อจะคุยเรื่องงาน ป้าอยากจัดให้เธออยู่ในสำนักงานที่อยู่ภายใต้การดูแลของป้าโดยตรง งานปกติไม่ได้ยุ่งมากนัก แต่บางครั้งอาจต้องเดินทางไปกับป้าหรือหัวหน้าของเธอ ส่วนใหญ่แล้วจะทำงานอยู่ที่นี่ ถ้าให้เธอไปอยู่ที่อื่น แม้จะดูแลได้ แต่ก็ไม่สะดวกเท่ากับอยู่กับป้าโดยตรง เธอคิดว่ายังไง?"

หลินฮ่าวรีบตอบอย่างนอบน้อม "ผมยินดีทำตามทุกอย่างครับ แต่จะไม่เป็นการรบกวนป้าเล็กหรือครับ เพราะความสัมพันธ์ของเรา..."

ซูอวี้จู่ส่ายหน้าพูดว่า "เรื่องนี้เธอไม่ต้องกังวล วุฒิการศึกษาของเธอก็ตรงตามมาตรฐานการรับสมัครของบริษัทอยู่แล้ว นิสัยใจคอเธอป้าก็วางใจ แค่เร่งกระบวนการรับเข้าทำงานนิดหน่อยเท่านั้น"

หลินฮ่าวรีบพูด "งั้นผมไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ ผมจะทำตามที่ป้าจัดการทุกอย่าง"

"ดี ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็จัดการเรื่องเอกสารเข้าทำงานก่อนเลยนะ เสร็จแล้วป้าจะให้เสี่ยวหลี่พาเธอไปรู้จักเพื่อนร่วมงาน ทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม พรุ่งนี้ก็เริ่มงานอย่างเป็นทางการได้เลย"

"ครับๆ ขอบคุณป้าเล็กครับ" หลินฮ่าวตอบ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงปลายเดือนสิบสอง วันนี้เป็นวันแรกที่หลินฮ่าวกลับมาทำงานหลังจากฮันนีมูน เขาและซินเยว่แต่งงานกันต้นเดือน งานแต่งงานจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ พวกเขาได้เป็นคู่ชีวิตกันอย่างเป็นทางการต่อหน้าญาติมิตรมากมาย

ห้องทำงานของหลินฮ่าวไม่ใหญ่ มีคนเพียงสี่คน คนแรกคือเลขาฯ หลี่ที่เขาเคยพบครั้งแรก ชื่อหลี่ชิง อายุยี่สิบเก้าปี มีแฟนเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่คบกันมาหลายปี คงจะแต่งงานเร็วๆ นี้ และอีกสองคนเป็นชายหญิงอายุกว่าสี่สิบปี รอทำงานไปจนเกษียณ คือพี่หวางและพี่โจว

ปกติหลินฮ่าวจะติดต่อกับหลี่ชิงมากกว่าคนอื่น หลี่ชิงเป็นคนอายุน้อยแต่เก่งกาจ ผมสั้น ทำงานคล่องแคล่วว่องไว

หลินฮ่าวแจกของฝากจากฮันนีมูนให้พี่หวางและพี่โจว เมื่อยื่นให้หลี่ชิง เขายังขยิบตาให้เธอ หลี่ชิงเข้าใจทันทีว่าของขวัญของเธอต้องต่างจากคนอื่น แล้วพูดอย่างซุกซนว่า "ขอบคุณค่ะ คุณเจ้าบ่าว"

หลินฮ่าวเอียงศีรษะชี้ไปที่ห้องข้างๆ ถามเธอว่า "อยู่ไหม?"

หลี่ชิงรู้ว่าเขาหมายถึงใคร ทุกคนรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา เธอพยักหน้าตอบว่า "อยู่ค่ะ"

หลินฮ่าวพยักหน้ารับแล้วลุกเดินออกไป

"เข้ามาได้" หลินฮ่าวได้ยินเสียงตอบหลังจากเคาะประตู

หลินฮ่าวผลักประตูเข้าไป เห็นซูอวี้จู่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้ามกำลังดื่มชา ใบหน้าของเธอแต่งหน้าบางๆ เหมือนเคย ผิวเดิมก็ดีอยู่แล้ว เมื่อเติมแต่งเล็กน้อยจึงดูเป็นธรรมชาติ ผมยังคงปล่อยสยาย สวมรองเท้าบู๊ตหนังส้นสูง ใส่กางเกงรัดรูปสีดำกับเสื้อไหมพรมยาวสีกากี มีเข็มกลัดเงินดอกหนึ่งติดอยู่ที่หน้าอก ดูเรียบง่ายแต่สง่างาม

"ประธานกรรมการครับ" หลินฮ่าวเรียก