Patronum Gizli Kocam

Bu gece romantik bir gece olacaktı, erkek arkadaşımın nihayet evlenme teklif edeceği gece.

Havai fişeklerin altında, erkek arkadaşım ve kız kardeşim Natalie'nin arasında dururken, Natalie ve en iyi arkadaşının romantik Vegas kaçamağımıza kendilerini davet etmiş olmalarına tekrar sinirlendim.

Geçen hafta erkek arkadaşımın sırt çantasında kazara bulduğum yüzüğü düşündüm. Eli bir şeyle oynuyordu. Bu bir yüzük kutusu mu yoksa beni görmekten mi heyecanlandın?

Havai fişeklerin büyük finali başladığında bana döndü. "Hazel?"

"Evet?"

"Benimle...," duraksadı, arkamdaki bir şeye bakarak. "Şey, beni mazur görür müsün?"

Beni iterek Natalie'nin durduğu yere doğru yürüdü. Bir dizinin üzerine çöktü. "Natalie, biliyorum bu çılgınca ama... benimle evlenir misin?"

"Aman tanrım," Natalie ve ben aynı anda söyledik.

Natalie gözyaşlarına boğuldu. "Evet!"

Beynim gözlerimin gördüğünü anlamaya çalışıyordu: erkek arkadaşımın benim olması gereken yüzüğü kız kardeşimin parmağına takması, kız kardeşimin mutluluk gözyaşları dökerek onu öpmesi, benim tüm gücümle erkek arkadaşımın kolunu itmem.

"Ne halt ediyorsun?" diye bağırdım, ona ve Natalie'ye bakarak.

"Hazel, üzgünüm, sadece..." diye başladı.

"Öyle mi? Üzgünsün ha? Defol git." İkisine de orta parmağımı gösterip arkamı döndüm, yüzümden sıcak gözyaşları akarken. Kalabalığın arasından olabildiğince hızlı koştum. Onlardan mümkün olduğunca uzaklaşmak istiyordum.

"Hazel, bekle!" diye seslendi erkek arkadaşım, ama çok geçti.

Zaten gitmiştim.

Derler ki, sarhoşluk geçer ama sarhoş anılar kalır.

Ertesi sabah başım zonklayarak uyandığımda buna inanmakta zorlanıyordum. Perdelerden süzülen güneş ışığına karşı gözlerimi kapatıp, gece lambasının üzerinde aspirin bırakmış olmayı umarak el yordamıyla arandım.

İnleyip yorganı başımın üzerine çektim. Aniden banyodan duş sesini duydum.

"Hayatım?" diye seslendim. "Aspirinimi gördün mü?" Battaniyeyi indirip gözlerimi ovuşturdum.

Bu benim otel odam değil. Bu farkındalık beni sarstı. Ve yerde benim kıyafetlerimle karışmış olanlar erkek arkadaşımın kıyafetleri değil.

"Aman tanrım." Biriyle tek gecelik bir ilişki mi yaşadım?

Banyo kapısının önünden parmak uçlarımda geçip çantamı aldım ve koridora süzüldüm. Oraya nasıl geldiğimi bilmiyordum, fark ettim ki... bir taksi çağırmam gerekecek.

Telefonum çantamın içinde titredi. Çıkardım. En az 50 bildirim vardı. Aileden gelen mesajlar, cevapsız aramalar, sesli mesajlar. Hiçbirini halledecek kadar kafein almamıştım. Telefonu tekrar çantama koymak üzereydim ki çalmaya başladı. Ekranda "Anne" yazıyordu. Bir an tereddüt ettikten sonra kabul tuşuna bastım.

"Alo?"

"Hazel, neredesin? Senin için çok endişelendik."

Tabii öyledir. "İyiyim, anne."

"Kız kardeşin çok üzgün," diye devam etti.

Şaşırdım. "O mu üzgün?"

"Nişanını tebrik etmedin. Tekliften sonra onu ve nişanlısını terk edip gittin."

"Kusura bakma ama kız kardeşimin erkek arkadaşımla evlenecek olmasından pek memnun değilim," diye çıkıştım.

"Bana o şekilde konuşma. Erkeklerini elinde tutamaman onun suçu değil," diye karşılık verdi annem.

Çok sinirlenmiştim. “Tamam anne, konuşmak güzeldi,” dedim ve cevap vermesine fırsat vermeden telefonu kapattım. Annem ve babam her zaman kız kardeşimi kayırırdı. Kız kardeşimin erkek arkadaşımı elimden alması bile önemli değildi. Bu yine benim hatamdı bir şekilde.

Telefonumu çantama sertçe tıkıştırdım ve o an fark ettim: Sol elimde devasa bir yüzük vardı. İnanılmaz büyük ve parlaktı. Oyuncak olmalı diye düşündüm.

Ama bu nereden gelmişti?

İki gün sonra, saat sekize on kala işe girdim. Başımı eğdim ve masama doğru hızla yürüdüm, yanımdan geçen herkesten kaçındım. Tatilim hakkında sorulara cevap vermeye hazır değildim.

Masama geldiğimde bilgisayarımı açtım. En iyi arkadaşım Maria, odanın diğer ucundan beni gördü ve neredeyse koşarak yanıma geldi. İç çektim.

E-postalarımı açtım. 102 okunmamış mesaj. İşten bir hafta izin almanın bedeli buydu.

“Bu e-postaları tamamlamak bir haftamı alacak,” diye iç çektim.

“Sanırım ben de biraz gerçek iş yapmalıyım,” dedi ve bana sarıldı. “Seni seviyorum, sonra daha çok konuşuruz, tamam mı?”

Başımı salladım ve masasına geri döndü. Gözlerim en yeni e-postaları taradı. Çok önemli bir şey kaçırmış gibi görünmüyordum, sadece otopark ve toplantı bildirimleri... bekleyin, bu da ne?

Gözlerim “TRANSFER BİLDİRİMİ” başlıklı bir e-postaya takıldı. Tıkladım. E-postayı hızla taradım - çok hızlı - ve anlamak için iki kez daha okumam gerekti. Kalbim sıkıştı. CEO’muz başka bir şubeye transfer ediliyordu ve ben onun asistanıydım.

Gözlerim doldu. Önce erkek arkadaşım, şimdi de bu? Hayatım burada. Arkadaşlarım, kariyerim, en sevdiğim kuaför, her şey. Gitmek istemiyordum. Erkek arkadaşımı kız kardeşime kaptırmak istemiyordum. Kimse benim ne istediğimi umursamıyor muydu?

Göz ucuyla Elena’nın bana doğru yürüdüğünü gördüm. Elena, buraya başladığından beri CEO’nun asistanı olmak için yarışan kişi. Muhteşem biriydi ve istediği her şeye ve herkese sahip olabilirdi, ama benim sahip olduğum tek iyi şeyi elimden almakta ısrar ediyordu.

Göğüsleri benden önce geldi.

“Merhaba Hazel,” diye gülümsedi. Samimiyeti beni tedirgin etti.

“Elena,” dedim.

“Duyduğuma göre yakında bizi bırakıyormuşsun,” alt dudağını çıkardı.

Beni rahat bırak. “Evet, e-postayı yeni gördüm,” dedim.

“Bu çok kötü. Ah, neyse. Sanırım yeni CEO’nun asistanı ben olacağım. Duyduğuma göre önceki CEO’dan daha iyi bir zevki varmış.”

Yanaklarım alev aldı.

Aniden arkamda ayak sesleri duydum. Elena ve ben aynı anda döndük. Ağzım açık kaldı. Karşımıza belki de hayatımda gördüğüm en yakışıklı adam yürüyordu. Uzun, esmer ve inceydi, çizgili takım elbisesi ona tam oturmuştu.

“Herkes, beni dinler misiniz?” dedi. Emir verir gibi bir hali vardı. Herkes anında ona dikkat kesildi. “Benim adım Logan. Yeni CEO’nuzum. Beş dakika içinde toplantı odasında bir toplantı yapacağız. Herkes.”

Çıkmak üzere döndü.

“Bana iki kez söylemesine gerek yok,” dedi Elena, toplantı odasına doğru yürürken.

İç çektim. Şimdi ne olacak?

Birkaç dakika önce, Logan ofisinde, kişisel asistanlarının gelmesini bekliyordu. Sonunda kapı açıldı ve iki adam içeri girdi.

Ceketinin iç cebinden bir fotoğraf çıkardı. “Bu kadını bulmama yardım etmenizi istiyorum,” dedi Logan. “O benim yeni eşim.”

Fotoğraftaki kadın devasa bir yüzük takıyordu.