Hoofdstuk 3
Ji'lahni: POV
"Waarom duurt het zo lang voordat die kerel hierheen komt? Ik weet verdomme zeker dat hij ons ziet. Ik wil uit deze auto stappen, een warme douche nemen en een dutje doen voordat het feest begint." zei ik luid genoeg, hopend dat de lange bodybuilder-beveiligingsbeambte me hoort. "Oh mijn God, maar zie je hem? Jullie weten, hij is sexy als de hel. Ik wed dat hij een vriendin heeft." zei Shawna vanuit de achterbank, leunend tegen het raam en bijna het raam likkend, terwijl ze probeerde zijn aandacht te trekken. "Je mag hem hebben, ik hou niet van lichtgetinte kerels, en hij ziet er eng uit als de hel. Hij lijkt alsof hij je pijn zal doen, zowel in als buiten de slaapkamer." zei Mina terwijl ze haar hoofd schudde en huiverde bij het beeld dat duidelijk in haar hoofd opkwam. "Hoe zit het met eerst binnen de poort komen voordat je begint de bewaker te begluren. Weet je wat, laat dat maar, begluur hem flink tot hij je ziet zodat we eindelijk naar binnen kunnen, ik sta op het punt om de verdomde toeter te laten gaan." zei ik pissig. We zitten hier al een goede vijftien minuten, nou ja meer vijf, maar mijn lichaam zegt vijftien minuten. "Nou, laten we van plek wisselen voordat je de toeter laat gaan, want ik mag dan een grote meid zijn, maar hij ziet er groot genoeg uit om onze nekken tegelijkertijd te breken." zei Mina klaar om dat stuur van mij te verdedigen. Ik lachte hardop. "Waar heb je het over, ik denk dat we hem aankunnen." plaagde ik. Mina keek me aan alsof ik mijn verstand verloren had.
"Sssshhhiiitttt aankunnen wat? Een dutje, want we kunnen die grote kerel verdomme zeker niet aan. Zie je zijn armen? Ze zijn bijna zo groot als onze dijen. Nee, dit is de enige keer dat je er alleen voor staat, want ik kan je daar niet eens mee helpen." zei Mina, nog steeds het stuur beschermend tegen mij. Ik deed alsof ik naar de toeter reikte en Mina blokkeerde me alsof we in een karatefilm zaten en Bruce Lee-geluidseffecten maakten. "Hé, dat lijkt op mama Teri." riep Shawna enthousiast terwijl ze uit de auto sprong en wij bleven haar in shock aanstaren, wachtend tot die grote kerel haar tegen de grond zou werken. Het was alsof we er in slow motion naar keken. Toen we hem hoorden schreeuwen toen ze langs hem rende, werden we uit onze verdoving gesnapt, Mina sprong eruit en ik pakte Lynn's tas uit de achterbank omdat ik verdomme zeker wist dat we die kerel niet konden verslaan als hij aanviel. Maar Shawna leek niet bang toen hij haar van achteren greep en haar gemakkelijk optilde voordat ze Lateri bereikte. Shawna gilde van plezier, duidelijk niet beseffend dat ze op het punt stond te sterven. "Oh mijn God, je bent sterk, als je me over de poort wilde dragen, had je het kunnen vragen. Hoe zit het ermee dat je me helemaal naar onze kamers draagt als je wilt? Ik bedoel, we hebben uren gereden en mijn benen zijn een beetje slap." zei Shawna tegen het grote moordbeest met een verleidelijk glimlach. Hij herkende het gebaar ook en liet haar meteen op haar voeten vallen en trok zich terug met grote ogen en handen in de lucht alsof hij bang was voor zijn leven, niet andersom. "Oh, ik begrijp het, je valt niet op mooie grote meiden, hè? Oh nou, jouw verlies." zei Shawna zonder enige wrok, we weten allemaal dat we niet ieders kopje thee zijn en daar zijn we oké mee. Dat helpt ons de waardeloze klootzakken eruit te filteren, die die mooie slanke meiden lijken aan te trekken, degenen die liegen, bedriegen, vrouwen laten bellen en elkaar laten vechten.
We hebben nog nooit in ons leven gevochten om een man. Dat slaat voor ons helemaal nergens op. Laat die man jou kiezen, en als hij dat niet doet, dan fuck hem. Shawna en Lateri omhelsden elkaar meteen en Lateri keek ons aan alsof ze ons al jaren niet had gezien, zoals een moeder naar haar kinderen zou kijken. Ze omhelsde ons één voor één herhaaldelijk, totdat het grote killerbeest zijn keel schraapte. We draaiden allemaal ons hoofd zijn kant op, hij deed meteen een stap achteruit, staarde met grote ogen naar Shawna en begon te stamelen dat we onze auto moesten verplaatsen om de poort vrij te maken. Lateri liep naar hem toe en prikte hem in de borst. "Waag het niet om nog eens je handen op mijn meisjes te leggen. Als je dat doet, zal ik mijn zoon op je afsturen zo snel dat je hoofd de grond raakt voordat je lichaam dat doet." schreeuwde Lateri. "Ja Luna, ik bied mijn excuses aan, het zal nooit meer gebeuren." zei hij nauwelijks hoorbaar, boven een fluistering met zijn hoofd gebogen naar Lateri wat vreemd was, ik bedoel, ik weet dat ze de moeder van de baas is, maar hij lijkt echt bang te zijn voor het kleine oude vrouwtje. "Hé, zeg dat niet, ik vond het eigenlijk wel leuk dat je me van mijn voeten veegde, het gaf me een tintelend gevoel." glimlachte Shawna naar het grote beest, hij leek niet langer een moordenaar, maar hij was nog steeds een beest. Zijn naamplaatje zei Shadow, wat totaal niet bij hem paste. Hij was letterlijk helemaal niet donker. Mina reed de auto naar binnen en Lateri stapte voorin zodat ze ons kon vertellen waar we de komende drie weken zullen verblijven. "Ik ben zo blij dat jullie hebben besloten hierheen te komen, ik heb jullie zo ontzettend gemist. Ik kan niet wachten om jullie rond te leiden zodat jullie mijn mensen kunnen ontmoeten en zien waar ik woon, ik weet zeker dat jullie het hier geweldig zullen vinden." Terwijl we door de grote gemeenschap reden, was ik verbaasd over hoe groot het eigenlijk was omdat we vanaf de hoofdingang niets konden zien. Maar er waren rijen huizen die echt grote landelijke stijl huizen waren, gemaakt met een cabinegevoel van buiten. En zoveel honden die er eng uitzagen, maar duidelijk goed opgevoed zijn, geen van hen rende naast de auto zoals de meeste honden doen, ze hieven gewoon hun hoofd en keken naar ons terwijl we voorbij reden. Maar de manier waarop ze naar ons keken, leek het alsof ze heel intelligent zijn.
Het horen van gelach van voren. Ik glimlachte. "Waar lachen jullie om?" vroeg ik, ook willen lachen. "Ik vertelde mama Teri hoe we dachten dat we vermoord zouden worden door een beer of een bergleeuw en de eerste zwarte mensen zouden worden die ooit door een dier in het bos vermoord werden." zei Mina tussen haar lachbui door. Ik moest lachen bij die gedachte, want ik denk dat het inderdaad een primeur zou zijn. We waren eindelijk aangekomen bij het huis waar we zouden verblijven, en wanneer ik zeg dat dit huis groot was, lieg ik niet. Ik denk dat het wel acht slaapkamers en hetzelfde aantal badkamers had. Ik vermoedde dat het een soort bed and breakfast huis was, waar we niet de enigen zouden zijn. Dat was een teleurstelling omdat ik echt niet graag mijn persoonlijke ruimte deel met mensen die ik niet ken. Ik vertrouw niet snel, dus ik vermijd liever situaties waarin ik constant op mijn hoede moet zijn. Mijn gedachten weer helder makend, stapte ik uit de auto en ging naar de kofferbak om onze koffers uit te laden, maar twee beesten verschenen uit het niets en begonnen onze spullen te pakken. "Hé, jullie hebben me de stuipen op het lijf gejaagd, jullie moeten niet zo stiekem doen bij zwarte mensen, ik had jullie net pijn kunnen doen." zei Mina met een serieus gezicht. Dit had de twee grote mannen duidelijk verward, ze keken elkaar aan alsof ze wilden weten of ze serieus was, en keken toen weer naar haar om te zien of het een grap was. Ze begreep duidelijk wat ze probeerden te insinueren. "Oh, dus omdat jullie langer zijn dan ik, denken jullie dat ik jullie niet neer kan halen." zei Mina, haar hoofd uitdagend schuin houdend. "Uh, het is omdat je zo klein bent dat we denken dat die kleine, hoewel mooie handen, niet veel schade aan ons kunnen doen." zei het beest aan de linkerkant met een flirterige glimlach. Duidelijk overrompeld en sprakeloos. "Oh, oké, ik wilde het alleen zeker weten." antwoordde Mina eindelijk toen Shawna haar in haar zij porde. Ze was duidelijk over de schaduwfiguur bij de poort heen gekomen, gezien de manier waarop ze glimlachte naar de jongen aan de rechterkant, wat hij beantwoordde.
"Het is zo lief dat jullie ons willen helpen met onze spullen." zei ze, kijkend naar de tweede jongen. Plotseling hoorden we een diep gegrom dat me bijna op Lateri’s rug deed springen. Ik keek rond en vroeg me af hoe snel ik Lynn's tas kon pakken voordat we opgegeten zouden worden door wat dat ook was. Maar we zagen helemaal niets toen we ons weer omdraaiden, en niemand minder dan Schaduw was daar, die onze tassen uit de handen van de tweede jongen rukte, die naar Shawna glimlachte. "De alfa wilde dat je de poort de rest van de nacht zou bewaken, ik neem hun tassen mee naar binnen." zei hij in een dodelijke toon die me meteen deed denken aan zijn naam, ja, schaduwmoordenaar is het. De tweede jongen keek niet eens terug voordat hij wegrende, mompelend iets wat ik niet kon begrijpen. "Hé, wat doe je? Je probeert niet te blokkeren, je deed net alsof ik hete lava was." stapte Shawna naar schaduwmoordenaar. Hij gromde zo laag dat zijn borst trilde, wat ons, Mina en mij, op scherp zette, voor het geval we vandaag zouden moeten sterven, want we laten deze kerel zeker niet zijn handen op haar leggen. Voordat ik kon bewegen was Lateri bij Shawna in een oogwenk, ze was razendsnel voor een zestigjarige. Ik zeg je, iemand liegt over zijn leeftijd.