Hoofdstuk 5 Ik ben geen callgirl
Judy’s POV
"Je had gelijk," hoorde ik een van zijn vrienden zeggen. "Ze werkt hier echt. Dit gaat zo leuk worden."
"Hé, hoertje, kunnen we een tafel krijgen of ga je ons gewoon aanstaren?"
Hoertje?
Ik legde de menu's op de tafel voor hen neer en wachtte tot ze allemaal gingen zitten.
"Ik ben geen hoertje. Ga alsjeblieft zitten."
Terwijl ik over de tafel leunde om het bier voor ieder van hen neer te zetten, greep een van hen naar mijn achterwerk. Ik voelde mijn hele lichaam verstijven.
"Ik vind dat uniformpje wel leuk. Hoe zou het eruitzien als je het uitdoet?"
Mijn hele lichaam werd heet terwijl ik een stap achteruit deed, waardoor zijn hand los moest laten.
"Raak me niet aan," zei ik luid tegen hen allemaal.
"Ach, kom op, Judy. Ben je hier niet om mannen te plezieren?" vroeg een andere vriend. "Kom hier en plezier ons. Ga op mijn schoot zitten."
Ik perste mijn lippen op elkaar.
"Ik ben geen hoertje," zei ik voor de laatste keer. "Ik ben een serveerster."
"Je hebt deze baan gekregen omdat je knap bent," grinnikte een van hen. "De manager gaf niets om je vaardigheden. Hij wilde weten of je met de klanten kon flirten en hem veel geld kon opleveren. Ik geef je een goede fooi als je me laat zien wat er onder je uniform zit en op mijn schoot gaat zitten."
Ik voelde mijn bloed koud worden door zijn woorden.
"Kom hier, meisje," zei hij, terwijl hij op zijn schoot klopte en naar me knipoogde.
Ik staarde hem alleen maar aan, ongelovig.
Ik keek naar Ethan, die naar me keek en wachtte om te zien wat ik zou doen. Hoe kon hij zijn vrienden zo tegen me laten praten? Op een gegeven moment zou hij dit nooit hebben toegestaan. Hij zou iedereen geslagen hebben die me met lust in de ogen aankeek.
Nu deed hij alsof het hem niets kon schelen.
"Ik geef je 10 duizend euro als je dit hele biertje opdrinkt," zei een van zijn vrienden.
Mijn mond viel bijna open.
"Wat?" vroeg ik.
"Je hebt me gehoord," antwoordde hij. "Drink dit hele biertje en je krijgt 10 duizend euro."
"We geven je allemaal 10 duizend euro als je al ons bier opdrinkt," zei een andere.
Ik staarde naar het bier en toen naar de mannen. Mijn ogen landden weer op Ethan; hij trok zijn wenkbrauwen op, wachtend op mijn antwoord.
Ik slikte mijn trots in, stapte naar de tafel en pakte een van de glazen.
Ik hield echt niet van bier, maar geld was geld, en ik wist dat Ethan's vrienden rijk waren en dat soort geld makkelijk konden betalen. Ik had het geld nodig om mijn vader uit de gevangenis te krijgen en zijn schuld af te betalen.
Ik bracht de beker naar mijn lippen en liet de vloeistof door mijn keel stromen. Ik trok een gezicht vanwege de bittere smaak, maar ik bleef doorgaan tot de beker leeg was. Zijn vrienden juichten en scandeerden terwijl ik de inhoud van de beker dronk.
Ik sloeg de beker op de toonbank en keek naar de volgende man die zijn bier naar me toe schoof, terwijl hij knipoogde.
Ik dronk ook zijn bier op.
Ik was halverwege het derde glas toen ik een stevige greep om mijn pols voelde en ik werd weggetrokken.
Ik hoorde Ethan's vrienden boe roepen en zeggen dat hij een spelbreker was. Ik had geen idee waar Ethan me naartoe bracht; hij was stil tot we buiten waren en toen draaide hij zich om om me boos aan te kijken.
"Accepteer mijn aanbod en stop met deze onzin," beval hij.
"Ik zal je minnares niet worden, Ethan," zei ik, terwijl ik mijn ogen vernauwde en mijn hoofd wazig was van het bier. "Dat kun je vergeten."
"Wil je liever als een klein sletje optreden?" vroeg hij tussen zijn tanden door. "Je zag er belachelijk uit daarbinnen!"
"Waarom zou het je iets kunnen schelen? Je hebt je verloofde. Dit is mijn privézaak, en mijn privézaak heeft niets meer met jou te maken."
"Je bent nog steeds van mij, Judy. Je zult altijd van mij zijn," gromde hij.
Ik wilde lachen om zijn belachelijkheid, maar ik wilde ook huilen. Hij was ooit zo lief; ik heb meer dan twee jaar van deze man gehouden. Nu hij voor me stond, realiseerde ik me dat hij een vreemde was.
"Ik ben niet van jou," zei ik, blij dat mijn stem sterker klonk dan ik me voelde.
Hij liet een bittere lach horen.
"Prima, wees een hoer voor mijn part," gromde hij. "Spreid je benen voor geld, want dat is het enige waar je goed voor bent—"
Voordat ik mezelf kon stoppen, zwaaide mijn hand en raakte zijn wang, waardoor er een luidde klap klonk.
Hij deinsde niet terug, maar werd wel bozer terwijl hij naar mijn keel greep. Hij bevroor echter toen hij naar mijn nek keek en ik zag de kleur uit zijn gezicht trekken.
"Wat de fuck," siste hij. Hij greep mijn kin en trok mijn hoofd opzij. "Is dat een zuigzoen?"
Ik realiseerde me vanmorgen bij het aankleden dat de zuigzoen die Gavin me de andere nacht had gegeven er nog steeds was. Het vervaagde, maar was zichtbaar.
"En wat dan nog?" vroeg ik.
Hij liet mijn kin los en staarde me aan, zijn blik ijzig.
"Met wie ben je in godsnaam geweest?"
"Dat gaat jou niets aan," antwoordde ik.
Ik draaide me om om weg te lopen, maar hij greep mijn arm en maakte me kreunen van pijn terwijl hij me weer naar zich toe trok.
"Beantwoord mijn verdomde vraag, Judy! Met wie ben je geweest?!"
Door mijn tanden geklemd antwoordde ik, "Gavin. Je toekomstige schoonvader. Blij nu?"
Hij liet me los en liet een schorre lach horen.
"Maak je een grapje? Je hoeft zo'n belachelijk verhaal niet te verzinnen," zei Ethan door een lachbui heen.
Ik hoorde meer gelach van dichtbij en realiseerde me dat Ethan's vrienden zich om ons heen verzamelden.
"Praat ze over Gavin Landry? Hij heeft standaarden. Hij zou nooit voor een meisje als Judy gaan."
"Ja, Judy is een slet en Gavin is een Lycan-voorzitter. Geen kans," lachte een andere vriend.
"Ik meen het serieus," zei ik, terwijl ik mijn armen over mijn borst sloeg.
Deze keer greep Ethan mijn keel, en zijn blik werd bijna dodelijk.
"Stop met me voor de gek houden en vertel me de waarheid," gromde hij. "Gavin zou nooit iemand zoals jij willen. Je bent niemand. Je past niet in zijn wereld."
Ik kon niet ademen terwijl zijn handen zich om mijn keel aanspanden, dus ik kon niet reageren.
"Nu, hoe zit het met je doen wat ik zeg en verhuizen naar het huis dat ik heb gekocht? Zodra ik getrouwd ben, zal ik je 's nachts vaak zien en kun je je mooie kleine benen alleen voor mij spreiden—"
Er klonk een luide toeter van dichtbij, waardoor Ethan zijn greep om mijn nek liet vallen. Ik hoestte en wreef over mijn pijnlijke nek terwijl hij boos naar de persoon keek die ons onderbrak.
Ik keek naar de zwarte Bentley en fronste toen de deur openging.
Ik hapte naar adem toen ik Gavin achterin zag zitten, zijn ogen op mij gericht.
"Stap in," beval hij.
Ik staarde hem ongelovig aan.
"Ik zal het je niet nog een keer vragen, Judy," zei hij door zijn tanden.
Ik voelde Ethans geschokte ogen op mij terwijl ik snel naar de auto rende en instapte, de deur achter me sluitend.
"Rijden," beval hij de chauffeur.
"Ja, meneer."
De auto begon te rijden; Ethan stond op de stoep; zijn mond viel bijna open. Zijn vrienden waren even geschokt.
Gavin keek naar me, en ik voelde mijn wangen rood worden.
"Gebruik je me om je ex-verloofde jaloers te maken, hè?"