Read with BonusRead with Bonus

Bölüm 190

Gözyaşlarım nihayet durdu. Göğsümdeki acı azaldığı için değil, verecek bir şeyim kalmadığı için. Vücudum her damlayı sıkıp çıkarmıştı.

Orada oturuyordum, boş gözlerle, üzerimde nasıl giydiğimi hatırlamadığım bir kapüşonlu ile titreyerek.

Belki Kester ve onun vahşi, patlayıcı öfkesine teşekkür etme...