#Chapter 1 Zdrada
Moana
To był gorący letni wieczór, a ja właśnie spędziłam cały dzień na poszukiwaniach pracy.
Znalezienie pracy jako człowiek w świecie zdominowanym przez wilkołaki, zwłaszcza w środku zgiełku miasta, nie było łatwe. Mimo że miałam dyplom z edukacji wczesnoszkolnej, żadna szkoła nie chciała mnie zatrudnić, ponieważ byłam człowiekiem. Rodzice wilkołaków byli oburzeni na samą myśl, że „bezwartościowy człowiek” miałby uczyć ich dzieci, jakby moje umiejętności, zapał i wykształcenie nic nie znaczyły.
Tak więc byłam teraz ograniczona do prac usługowych, które również niestety były trudne do zdobycia, ponieważ rynek pracy był przesycony innymi ludźmi, którzy również desperacko chcieli opłacić swoje rachunki.
Jeśli wkrótce nie znajdę pracy, stracę mieszkanie. Mój właściciel już dał mi trzydziestodniowe wypowiedzenie. Jeśli nie zapłacę czynszu – i trzech miesięcy zaległego czynszu – do końca tych trzydziestu dni, mnie eksmituje.
Przynajmniej miałam jeszcze swojego chłopaka, Sama. On też nie był szczególnie dobrze sytuowany, mimo że był wilkołakiem, ale przynajmniej miał pracę i mógł opłacić swój czynsz. Byliśmy razem od trzech lat i znaliśmy się od pięciu, więc może nadszedł czas, aby porozmawiać o wspólnym zamieszkaniu.
Gdy szłam zatłoczoną ulicą miasta, cienka warstwa potu pokrywała moje czoło po całym dniu biegania od firmy do firmy, próbując znaleźć kogoś, kto by mnie zatrudnił, zaczęłam zdawać sobie sprawę, jak bardzo jestem głodna. Nie mogłam sobie pozwolić na jedzenie na mieście, ale pyszne zapachy wydobywające się z mijanych restauracji zaczęły sprawiać, że ślinka mi ciekła.
Jedna restauracja po drugiej stronie ulicy przykuła moją uwagę, ale nie z powodu zapachu jedzenia.
Zatrzymałam się w miejscu, szeroko otwierając oczy.
W środku restauracji, tuż przy oknie, był Sam. Nie był sam; był z inną kobietą i oni...
Całowali się.
„Nie wierzę, kurwa,” powiedziałam na głos, powodując, że kilku przechodniów odwróciło głowy i rzuciło mi dziwne spojrzenia.
Sam powiedział mi, że ostatnio jest zajęty, że ma dużo pracy... Czy to właśnie robił? Zdradzał mnie z jakąś inną kobietą?
Furia zaczęła we mnie narastać, i bez zastanowienia, ruszyłam przez ulicę w kierunku okna restauracji. Mój żołądek przewrócił się, gdy się zbliżałam. Ta kobieta była piękna - praktycznie supermodelka - i to nie poprawiło mojego samopoczucia w tej sytuacji. Nie tylko Sam mnie zdradzał, ale zdradzał mnie z kimś, kto wyglądał tak.
Była szczupła, blondynka, opalona, miała długie nogi, ubrana w skąpą wieczorową sukienkę i wysokie obcasy. Zdarza się, że dostaję komplementy za swoją twarz, ciało i długie rude włosy, ale w tej chwili czułam się tak bezwartościowa, stojąc tam i patrząc na Sama i jego kochankę.
Jak mógł mi to zrobić?
Zatrzymałam się przed oknem. Żadne z nich nawet mnie nie zauważyło, byli tak pochłonięci sesją całowania.
Więc zapukałam w okno.
Sam i tajemnicza kobieta oboje podskoczyli, szeroko otwierając oczy, gdy mnie zobaczyli. Ruszyłam w stronę wejścia i wbiegłam do środka, ignorując dziwne spojrzenia personelu restauracji i klientów, i pobiegłam tam, gdzie siedzieli Sam i kobieta.
„Jak śmiesz, kurwa?!” krzyknęłam, zaciskając dłonie w pięści po bokach. „Jesteśmy razem od trzech lat, a ty mnie zdradzasz?”
Kobieta patrzyła z zakłopotaniem na Sama i na mnie, podczas gdy restauracja zamilkła, ale twarz Sama wyrażała tylko gniew i urazę. Bez słowa Sam wstał i złapał mnie za ramię, wyciągając mnie z restauracji. Był zbyt silny, aby mogłam się opierać, więc potykając się, podążyłam za nim na zatłoczoną ulicę, z łzami płynącymi po policzkach.
„Robisz z nas oboje idiotów, Moana,” warknął, gdy byliśmy na zewnątrz.
„Robię z nas idiotów?” odpowiedziałam, nadal podniesionym głosem. „Ty całujesz się z inną kobietą publicznie!”
Sam tylko przewrócił oczami i pociągnął mnie dalej od drzwi. Jego wilkołacze oczy płonęły jasnym pomarańczowym kolorem, a jego twarz była pełna gniewu.
„Opanuj swój temperament,” wyszeptał, popychając mnie mocno na bok budynku. „Jesteś tylko zwykłym człowiekiem. Powinnaś czuć się szczęśliwa, że w ogóle cię tolerowałem przez trzy lata.”
Jego słowa bolały, a moje widzenie stało się zamglone od łez.
„Dlaczego ona?” wychrypiałam, gdy szloch ugrzązł mi w gardle.
Sam, mężczyzna, który mówił mi, że mnie kocha przez trzy lata, tylko się zaśmiał. „Jesteś dla mnie bezużyteczna,” warknął. „Ona jest Betą. Jej rodzina jest niesamowicie bogata i wpływowa, a dzięki niej zacznę nową pracę w WereCorp w przyszłym tygodniu.”
WereCorp była największą korporacją na świecie. Kontrolowali nie tylko wszystkie banki, ale także opracowali najnowszą i najczęściej używaną kryptowalutę XXI wieku: WCoin. Nigdy jej nie używałam – ludzie nie mieli na to pozwolenia – ale sprawiła, że wielu wilkołaków stało się niesamowicie bogatych, kiedy się pojawiła.
Kontynuował: „Co dla mnie zrobiłaś, oprócz pasożytowania na mnie, bo nawet nie potrafisz znaleźć sobie pracy? Jesteś niczym w porównaniu do niej. Jak śmiesz w ogóle kwestionować moją decyzję o pójściu dalej.”
Nie miałam nic więcej do powiedzenia; nic, co przyszłoby mi do głowy, oprócz jak najszybszego oddalenia się od niego. Wreszcie odepchnęłam Sama, odsuwając się od ściany. „Pieprz się,” warknęłam, gdy gniew przejął nade mną kontrolę, podniosłam rękę i wymierzyłam mu mocny policzek. Przechodnie patrzyli na nas teraz, ale nie obchodziło mnie to.
Bez słowa odwróciłam się na pięcie i ruszyłam przed siebie, nie oglądając się za siebie.
Idąc otępiała ulicą i wycierając łzy z oczu, myślałam o tym, jaki Sam był, gdy się poznaliśmy; był jedynie prześladowanym w szkole średniej Omegą, bez pewności siebie, perspektyw i przyjaciół. Pomogłam mu zyskać pewność siebie dzięki mojej miłości i wsparciu, a on tak mi się odwdzięczył? Zostawiając mnie dla jakiejś blondynki, wszystko dla pracy w WereCorp?
Nic nie złościło mnie bardziej niż świadomość, że mój chłopak od trzech lat i najlepszy przyjaciel od pięciu lat, zostawił mnie tak łatwo dla pieniędzy i władzy.
Wciąż kipiałam ze złości, gdy weszłam na skrzyżowanie, zbyt otępiała, by dobrze się rozejrzeć przed przejściem. Wtedy usłyszałam dźwięk klaksonu i spojrzałam w górę, widząc luksusowy samochód jadący prosto na mnie. Przeklinając pod nosem, cofnęłam się i upadłam w kałużę tuż przed tym, jak samochód mnie potrącił.
Samochód zatrzymał się z piskiem obok mnie, co było zaskakujące, ponieważ myślałam, że po prostu odjadą po tym, jak prawie mnie potrącili, ale jeszcze bardziej zaskoczyła mnie osoba siedząca w środku, gdy okno się opuszczało.
Edrick Morgan, CEO WereCorp.
Edrick był znany nie tylko z bycia najmłodszym CEO w historii firmy i dziedzicem największej fortuny na świecie, ale także ze swojego oszałamiającego wyglądu – i chociaż byłam niesamowicie zraniona i wściekła na wszystko, co się dziś wydarzyło, nie mogłam nie zauważyć jego mocnej szczęki, muskularnych ramion i niesamowicie przystojnej twarzy.
Otworzyłam usta, żeby coś powiedzieć o tym, że prawie mnie potrącił, ale zanim zdążyłam, spojrzał na mnie z góry na dół i rzucił plik pieniędzy przez okno, odjeżdżając z rykiem silnika.
Edrick Morgan, CEO WereCorp, prawie mnie potrącił swoim samochodem… i rzucił mi pieniądze jakbym była jakimś żebrakiem.
Wszyscy wilkołaki to naprawdę aroganckie dupki.
Rzuciłam pieniądze na ziemię i wstałam, przeklinając pod nosem, gdy zdałam sobie sprawę, jak bardzo moje ubrania były przemoczone i brudne. Musiałam wrócić do domu i spróbować znaleźć jakieś drobne, żeby zabrać je do pralni, żeby móc kontynuować szukanie pracy jutro, ale przyznałam, że teraz chciałam po prostu utopić swoje smutki.
Przeszłam kilka przecznic, w końcu zauważając bar, który wydawał się miły i cichy. Biorąc głęboki oddech i wygładzając poplamioną koszulę, weszłam przez drzwi i podeszłam do ochroniarza.
Ochroniarz zmrużył oczy i spojrzał na mnie z góry na dół, biorąc pod uwagę mój brudny wygląd, wąchając powietrze przede mną.
„Ludziom nie wolno wchodzić bez eskorty członka,” warknął, krzyżując ramiona.
Zmarszczyłam brwi. „Członka?” zapytałam. „Jestem płacącym klientem. Po prostu pozwól mi kupić drinka.”
Ochroniarz pokręcił głową i zaczął mnie wyprowadzać jakbym była jakimś utrapieniem.
„Czy to jest w ogóle legalne?” powiedziałam, podnosząc głos. „Nie możecie tak po prostu dyskryminować ludzi! Czy moje pieniądze są tutaj bez wartości tylko dlatego, że--”
„Ona jest ze mną,” nagle powiedział stanowczy i wyraźny głos z tyłu.
Ochroniarz i ja oboje spojrzeliśmy w górę i odwróciliśmy się, widząc mężczyznę w garniturze stojącego na schodach.
Edrick Morgan.