Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 54

ท้องพระโรงใหญ่แห่งน็อกทิสโดมิเนียว่างเปล่าไปนานแล้ว แต่โรแนนยังคงยืนอยู่ใกล้ทางเข้า เฝ้ามองบิดาและคณะผู้ติดตามชาวมนุษย์หมาป่าเคลื่อนขบวนไปยังสะพานหินใหญ่ที่ทอดออกไปจากเมืองหลวงของเหล่าแวมไพร์ คบเพลิงสั่นไหวในอากาศยามค่ำคืน ทอดเงายาวเหยียดไปทั่วลานกว้าง ที่ซึ่งรถม้าหลวงจอดรออยู่

คาเอลเดินด้วยฝีเท้าท...