Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 40

โรนันนั่งอยู่บนขอบเตียงแคบๆ นิ้วของเขาไล้ไปตามขอบผ้าห่มขนสัตว์หยาบๆ ที่รุ่ยร่ายอย่างเหม่อลอย สัมผัสสากระคายของมันช่วยยึดเหนี่ยวเขาไว้จากความสับสนอลหม่านที่ปั่นป่วนในหัว ความเงียบในห้องเล็กๆ เป็นช่วงเวลาพักผ่อนที่หาได้ยากจากความอึกทึกของค่ายทหารด้านนอก ที่ซึ่งเสียงเหล็กกระทบกันแว่วๆ และเสียงพึมพำของเ...