Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 35

แสงอรุณยามเช้าสาดส่องผ่านบานหน้าต่างทรงสูง ทอดเงาเป็นลำยาวพาดผ่านพื้นห้อง แสงสีทองนั้นแทบไม่ได้ช่วยให้ไอเย็นยะเยือกระหว่างคนทั้งสองอุ่นขึ้นเลย

ดิมิทรียืนอยู่ข้างเตียง สายตาจับจ้องไปยังโรนันซึ่งยังคงนอนหันหลังให้ ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอแต่ไม่ใช่การหลับใหลอย่างแท้จริง ผ้าไหมเนื้อดีร่นมากองอยู่รอบเอวอย่า...