Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 319

ดวงตาของอีวานค่อยๆ ปรือขึ้น ปรับให้ชินกับแสงอรุณอ่อนๆ ที่ลอดผ่านผ้าม่านของห้องบรรทม ณ อีกฟากของห้อง เคย์แลนนั่งขัดสมาธิอยู่บนเก้าอี้ พร้อมรอยยิ้มเปี่ยมความมั่นใจอย่างเคย

อีวานเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง “นี่เจ้าจ้องข้าตอนหมดสติอยู่รึ? ช่าง... ไม่สมกับเป็นหมาป่าโตเต็มวัยเอาเสียเลย”

เคย์แลนหัวเราะเบาๆ พลา...