Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 317

ความเงียบสงัดโรยตัวปกคลุมทั่วปราสาท มีเพียงเสียงหึ่งห่ำของเหล่าชีวิตรัตติกาลที่ลอยล่องไปตามโถงทางเดิน เมื่อเวลาใกล้สามทุ่ม เสียงเคาะประตูห้องพักของไอแวนก็ดังขึ้นแผ่วเบา

“ท่านไอแวนหรือคะ” น้ำเสียงของต้นห้องนั้นแผ่วเบาแต่หนักแน่น

ร่างบนเตียงขยับไหวเล็กน้อย ดวงตาซีดเผือดที่สะท้อนแสงในความสลัวของไอแวนค่...