Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 316

ไอแวนนั่งหลังค่อมอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ปลายปากกาขนนกขูดขีดอยู่บนแผ่นหนัง เขาหยุดเป็นพักๆ ทุกสองสามบรรทัดเพื่อโรยทรายซับหมึก พลางขยับนิ้วที่เริ่มแข็งเกร็ง ร่างคำร้องขอลาพักถูกเขียนขึ้นใหม่ถึงสามครั้ง ในที่สุดฉบับนี้ก็ดูดีพอที่จะยื่นได้เสียที

บานพับส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด ประตูเปิดออกโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ไอแวนยื...