Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 308

ความเงียบกดทับราวกับอยู่ในสุสานหิน

ถ้อยคำของดิมิทรียังคงแขวนค้างอยู่ในอากาศ “เจ้าคืออลาริค สตีล เดอลาครัวซ์”

อลาริคนั่งตัวแข็งทื่อ กล้ามเนื้อทุกมัดเกร็งแน่น ลมหายใจติดขัด แล้วพลัน—เขาก็หัวเราะออกมา เสียงหัวเราะแหลมแห้งบาดหูเสียดสะท้อนกับเพดานโค้งสูง

“บ้าไปแล้ว” เขาพูดพลางดันตัวถอยห่างจากโต๊ะ เก้าอี้...