Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 288

ห้องฝึกซ้อมสลัวลงแล้ว แสงจากหน้าต่างบานสูงอาบไล้พื้นหินเป็นสีทอง ฝุ่นละอองลอยฟุ้งในอากาศ จับแสงเรืองรองดุจเถ้าธุลีที่ลอยแขวน คาเอลานล็อกประตูหลังพวกเขาด้วยเสียงดังกริ๊กหนักๆ เชื่องช้าและจงใจ เสียงนั้นดังก้อง

อีวานไม่ได้หันกลับมาทันที เขายังคงอยู่ใกล้กับม้านั่ง ใช้ผ้าไหมซับเหงื่อที่ต้นคอ มัดกล้ามเนื...