Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 273

ดิมิทรีไม่ได้นั่ง

เขากลับก้าวไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้าและมั่นคง สายตาจับจ้องอยู่ที่พื้นหินราวกับว่ามันทรยศเขา แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้น—สายตาคมกริบดุจมีดบาด

“เด็กคนนั้น” เขาทรงตรัส “ใช่บุตรชายของข้าจริงหรือ”

อีวานขยับตัวอย่างอึดอัดบนเก้าอี้

เคย์ลันเอนหลัง พาดแขนทิ้งไว้บนขอบเก้าอี้อย่างเกียจคร้านราวกับว่าพ...