Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 266

กระจกสว่างวาบขึ้นมาพร้อมกับเสียงซู่ของมนตราอันเยือกเย็น

ไม่กี่วินาทีต่อมา ภาพในกระจกก็กระเพื่อมไหว

และที่นั่นคือนาง...เซราฟินา นางห่มคลุมในอาภรณ์แพรไหมสีราตรีกาล เรือนผมสีเงินขดม้วนดุจมงกุฎแห่งแสงจันทร์ และมีสีหน้าคมกริบพอที่จะถลกหนังทวยเทพได้ ในมือนางถือจอกที่บรรจุทั้งโลหิตและความดูแคลนไว้เท่าเทียม...