Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 247

ประตูแง้มเปิดส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดในยามเช้าตรู่ แต่ก็ใช่ว่าอีวานหรือเคลันจะได้ยินมันในทีแรก

ทั้งสองนอนขดตัวพันกันนัวเนียอยู่ใต้ผ้าห่มขนสัตว์ผืนหนา แขนขาเกี่ยวก่ายกันจนแยกไม่ออก หายใจเข้าออกเป็นจังหวะเชื่องช้าสม่ำเสมอด้วยความอ่อนเพลียจากการหลับใหล เส้นผมสีแดงของอีวานแผ่สยายบนหมอนราวกับความลับที่ถูกเปิด...