Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 245

รุ่งอรุณคลานคืบเข้ามาหลังม่านเมฆหนา สาดแสงสีเทาเย็นเยียบไปทั่วห้องนอนเล็กๆ จนปมไม้บนคานเก่าแก่ทุกปมดูราวกับใบหน้าที่กำลังบึ้งตึง

อีวานตื่นขึ้นเพราะเสียงลมกระแทกบานหน้าต่าง และเสียงฝนที่สาดซัดราวกับกรงเล็บข่วนกระจก

และความร้อน... ร้อนเกินไป

เขาลองขยับตัว—แล้วก็แข็งค้าง

แขนของเคย์แลนโอบรอบเอวเขาไว...