Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 242

เจเดนแต่งตัวไปได้ครึ่งหนึ่งแล้วตอนที่อลาริคขยับตัว

ลูกครึ่งหนุ่มกะพริบตามองแสงอรุณที่ลอดผ่านระหว่างผ้าม่าน ผมเผ้ายุ่งเหยิงจากการนอน ซึ่งเป็นภาพที่เห็นได้ไม่บ่อยนัก และน้ำเสียงของเขาก็ทุ้มต่ำและแหบพร่า

“นายจะไปไหน”

เจเดนไม่ตอบในทันที เขายัดชายเสื้อเข้ากางเกงด้วยความแม่นยำราวกับเครื่องจักร แล้วหยิบ...