Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 227

อลาริคแต่งตัวไปได้ครึ่งทางแล้ว—คาดเข็มขัดเรียบร้อย แต่ยังไม่ได้ติดกระดุมคอเสื้อ—เมื่อเตียงด้านหลังเขาส่งเสียงยวบยาบ

เสียงลมหายใจแผ่วเบา ตามด้วยเสียงงัวเงียกึ่งถอนหายใจกึ่งไม่พอใจ

เขาหันกลับไป

เจเดนนอนขดตัวอยู่ในกองผ้าปูที่นอนยับยุ่ง เส้นผมสีน้ำตาลแดงปรกตาข้างหนึ่ง แสงแดดยามเช้าจับปอยผมที่โค้งรับขมับ...