Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 220

ลานปราสาทอบอวลด้วยกลิ่นน้ำค้างแข็งยามเช้าและกลิ่นม้า ลมหายใจของเหล่าอาชาลอยกรุ่นในอากาศดุจไอน้ำจางๆ แห่งความอาลัย

โรนันยืนอยู่ข้างประตู เสื้อคลุมติดกระดุมสูงถึงคอ สายลมพัดปกคอเสื้อขนสัตว์ให้แนบกับขากรรไกร เด็กหนุ่ม—โอรสของพวกเขา หรือที่โลกเชื่อว่าเป็นเช่นนั้น—ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม

ด้านหลังพวกเขา ดิมิ...