Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 22

เสียงฝีเท้าของโรนันดังกรอบแกรบขณะที่เขาย่างก้าวไปยังกระโจมของเหล่าแม่ทัพ น้ำหนักของแต่ละก้าวถ่วงให้จมลงไปในพื้นป่าใต้ฝ่าเท้า หมู่ไม้ซึ่งหนาทึบไปด้วยไอเย็นยามรุ่งอรุณดูเหมือนจะโอบล้อมเข้ามา เงาทะมึนที่ทอดตัวลงมานั้นสร้างบรรยากาศหม่นหมองให้แก่ความคิดของเขา ผืนป่าที่ปกติแล้วเป็นสถานที่ซึ่งทำให้เขามีสต...