Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 171

แสงอรุณรุ่งแรกเริ่มเล็ดลอดผ่านหน้าต่างกระจกสีบานสูงของน็อกทิส โดมิเนีย อาบไล้ห้องโถงด้วยสีน้ำเงินและเทาหม่น

พระราชวังยังคงหลับใหล

แต่โรนันสะดุ้งตื่น

เขาลุกพรวดขึ้นนั่ง หัวใจเต้นรัวกระหน่ำซี่โครง อกเจ็บแปลบด้วยความปวดหนึบอันว่างโหวงที่ไร้เหตุผล มือของเขากำขอบที่นอนแน่น หายใจหอบสั้น ผิวชื้นเหงื่อ

...