Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 170

ห้องเด็กอ่อนเงียบสงัด

มีมนตร์คุ้มกัน อบอุ่น และเต็มไปด้วยเงาที่ก่อร่างดุจความทรงจำ

เซราฟิน่าก้าวเข้าไปเพียงลำพัง

บานประตูหนักอึ้งปิดลงเบื้องหลังนางโดยไร้เสียง และความนิ่งสงันที่ตามมานั้นสมบูรณ์แบบ มีเพียงเสียงเดินเป็นจังหวะเบาๆ ของนาฬิกาเวทมนตร์ที่เติมเต็มพื้นที่ว่าง บอกเวลาดุจลมหายใจที่ถูกกลั้นไว...