Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 169

ชาร์ล็อตต์สะดุ้งเฮือกกับเสียงเคาะประตู

ไม่เคยมีใครมาเคาะประตูในปีกอาคารของข้ารับใช้ฝ่ายมนุษย์ และแน่นอนว่าไม่ใช่ในยามวิกาลเช่นนี้

หล่อนลุกจากเก้าอี้ พลางลูบด้านหน้าของเสื้อลินินด้วยมือที่ยังคงมีกลิ่นกานพลูและกลิ่นของเด็กอ่อนๆ ติดอยู่ ห้องนั้นเรียบง่าย—มีแสงไฟอบอุ่น ตกแต่งด้วยผ้าห่มนุ่มๆ และเก้าอี้...