Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 158

ห้องนั้นสลัว มีเพียงแสงริบหรี่จากถ่านที่ใกล้มอดในเตาผิงและเปลวเทียนที่ไหวระริก ม่านถูกดึงปิด โลกภายนอกเงียบสงัด

โรนันนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง สางผมที่ถักเปียไว้ตลอดทั้งวันออก เขาสวมชุดคลุมผ้าลินินเนื้อนุ่ม ไม่ได้สวมรองเท้า ผมเผ้ายุ่งเล็กน้อยเหมือนคนเพิ่งตื่น ดิมิทรีขยับตัวช้ากว่า เขาพับเก็บเสื้อตัวน...