Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 155

บานประตูห้องบรรทมปิดลงตามหลังพวกเขาพร้อมกับเสียงทุ้มเบาๆ

โรแนนยังไม่เอ่ยคำใดในทันที เขาเดินไปยังเตาผิงที่ไฟยังคงลุกไหม้อยู่รำไร แล้วจึงหันกลับมา—สองมือเท้าสะเอว เรือนผมยุุ่งเหยิง ดูเหนื่อยล้าแต่ก็งดงามอย่างมิอาจปฏิเสธได้

ดิมิทรีมองเขาจากอีกฟากของห้อง พลางคลายสาบเสื้อคลุมของตน “เขาเสียงดังขึ้นเรื่อ...