Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 150

แสงในน็อคทิส โดมิเนียยามเช้านั้นนุ่มนวล—เป็นสีทองจากหมู่เมฆที่ลอยต่ำและสาดส่องลอดผ่านม่านโปร่งบางที่พลิ้วไหวตามสายลม ภายในห้อง ความเงียบงันยังคงอ้อยอิ่งราวกับเป็นผ้าห่มผืนที่สอง

โรแนนหลับใหล

ในที่สุด...ก็ได้หลับลึกเสียที

มือของเขาวางทาบอยู่บนซี่โครงเล็กๆ อันอ่อนนุ่มของทารก และอลาริคก็นอนซุกอยู่ข้างก...