Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 146

สายลมในน็อกทิส โดมิเนีย เช้านั้นพัดพาความเยียบเย็นที่แตกต่างออกไป—ความเย็นที่คมกริบขึ้นด้วยความคาดหวัง ชนิดที่ทำให้แม้แต่ก้อนหินก็ราวกับกำลังเงี่ยหูฟัง

โรนันยืนอยู่ในห้องบัญชาการรบ ไม่ได้อยู่ที่โต๊ะ แต่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างบานสูงที่มองออกไปเห็นหอคอยทางทิศใต้ เขากอดอก นิ้วมือขาวซีดตัดกับผ้าสีดำของแขนเ...