Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 144

ห้องเด็กอ่อนนั้นสลัวราง มีเพียงแสงนวลจากเชิงเทียนติดผนังและเปลวเทียนที่ริบหรี่ข้างเปลเท่านั้นที่ให้ความสว่าง ในที่สุดอาลาริกก็นอนสงบ ร่างเล็ก ๆ ของเขาขดตัวหลับใหล หางหมาป่ากระดิกเป็นครั้งคราวตามความฝันที่เขาจะไม่มีวันจดจำได้

โรนันยืนอยู่ริมหน้าต่าง มือวางลงเบา ๆ บนกรอบไม้ อากาศยามค่ำคืนแทรกซึมผ่านรอ...