Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 141

แสงยามบ่ายสาดส่องเป็นริ้วสีทองลอดผ่านซุ้มประตูโค้งสูงของลานปราสาท น็อกติส โดมิเนียไม่เคยดูสงบสุขเท่านี้มาก่อน—สวนต่างๆ ได้รับการดูแลอย่างประณีตจนน่าขนลุก เหล่ายามประจำการณ์ด้วยท่าทีผ่อนคลาย และเบื้องบนนั้น ฝูงกาบินวนอย่างเชื่องช้าบนท้องฟ้าสีอำพัน แต่ภายใต้ความสงบนั้น ความตึงเครียดกลับขดตัวอยู่ดุจงูพ...