Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 137

ฟากฟ้าซีดเซียวด้วยแสงอันเย็นเยียบขณะที่ดิมิทรีขึ้นม้า น็อกติส โดมิเนีย ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหลัง หอคอยของมันจมหายไปครึ่งหนึ่งในม่านหมอก เงาทอดยาวพาดผ่านถนนประดุจนิ้วมือที่เอื้อมคว้า ข้างกายเขาคือกองทหารคุ้มกัน: ทหารม้าสิบนาย—เผ่าหมาป่าห้า แวมไพร์ห้า รวมเป็นหนึ่งใต้บัญชา แต่แบ่งแยกด้วยความไว้ใจ

เหล...