Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 123

ห้องเด็กอ่อนเงียบสงบ

ในที่สุดก็สักที

แสงอรุณรอดผ่านหน้าต่างบานสูงเข้ามาเป็นลำเฉียง นุ่มนวลและเป็นสีทอง ไฟในเตาผิงมอดลงเหลือเพียงถ่านคุแดงเรื่อๆ อบอุ่นพอที่จะไล่ความหนาวเย็น แต่ก็สลัวพอที่จะไม่รบกวนเด็กน้อยที่เพิ่งหลับไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้หลับอีกต่อไปแล้ว

อลาริคขยับตัว

และไม...