Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 111

ยามโพล้เพล้แขวนค้างดั่งลมหายใจระหว่างสองโลก—มิใช่ทิวา มิใช่ราตรี หยุดนิ่งอยู่บนขอบแห่งการเปลี่ยนผ่าน

ภายในท้องพระโรงใหญ่แห่งน็อกทิส โดมิเนีย ทุกสิ่งทุกอย่างส่องประกายเรืองรองด้วยความโอ่อ่าอันเงียบงัน

พื้นหินออบซิเดียนถูกขัดเงาจนสะท้อนเพดานสูงดุจกระจกสีนิล อักขระที่สลักไว้บนเสาทุกต้นส่องประกายเรื่อเร...